دل بيمار شد از دست رفيقان مددي
تا طبيبش به سر آريم و دوايي بكنيم

.................................................................

        حسرت و زاری که در بیماری است .......وقت بیماری همه بیداری است

        هر که او بیدارتر پر درد تر.........هر که او اگاه تر رخ زرد تر

        پس بدان ای اصل جو.........هر که را درد است او برده است بو....!!!!

من چشم ازو چگونه توانم نگاه داشت          کاول نظر به دیدن او دیده ور شدم

مرا صبر است تا این طبلِ پر باد
دریده گردد و بی بانگ و فریاد

در هر دشتي كه لاله زاري بوده است                                               
آن لاله ز خون شهرياري بوده است                                            
چو برگ بنفشه كز زمين مي رويد                                           
خاليست كه بر رخ نگاري بوده است                                       

(خیام)

تـا دهـن بـسـتـه ام از نـوش لـبـان میبرم آزار
مــن اگـر روزه بـگـیـرم رطـب آیـد سـر بـازار

رخت بر بست ز دل شادی و هنگام و وداع

با غمت گفت که یا جای تو یا جای من است

فرخی یزدی

تمام راهها را بسوی جاده ی تنهایی می پویم

و در اضطراب گلبوته های جدایی ,

چشمانم را بسوی صداقت پروانه های شهر عشق , آذین می بندم .

من دنیا را به خاطر خدایش...خدایی که تو را خلق کرد دوست دارم..!

من تو رو دوست دارم چون وجود من به تو وابسته است..زندگی زیباست به خاطر بودن و برای تو ماندن..