تنت به ناز طبيبان نيازمند مباد
وجود نازكت آزرده گزند مباد

سلامت همه آفاق در سلامت توست
به هيچ عارضه شخص تو دردمند مباد

دنيا به روي سينه ي من دست رد گذاشت

بر هر چه آرزو به دلم بود سد گذاشت 

ترک یاری کردی و من همچنان یارم تورا

دشمن جانی و از جان دوست تر دارم تورا

الا ای همنشین دل که یارانت برفت

از یاد مرا روزی مباد آندم که بی یاد تو بنشینم

من شمع جانگدازم، تو صبح جانفزایی

سوزم گرت نبینم، میرم چو رخ نمایی

 

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم
وقت پرپرشدنش سوز و گدازی نکنیم

معشوقه   چون   نقاب   ز رخ  بر  نمی کشد            هر کس  حکایتی  به تصور چرا کنند

چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدی ست           آن به که کار خود به عنایت رها کنند

                                                                                                         " حافظ " 

دلگیرم از ستاره و آزرده ام ز ماه
امشب دگر ز هر که و هر کار خسته ام
دل خسته سوی خانه تن خسته می کشم
آوخ ... کزین حصار دل آزار خسته ام

ماه من تعجیل اگر دارد به رفتن، باک نیست
آری او عمر است و دارد عمر در رفتن شتاب

ببندم شال و مي پوشم قدك را

بنازم گردش چرخ فلك را

بگردم آب درياها سراسر

بشويم هر دو دست بي نمك را