الهي مواهب بسر ريز ما را
.                                      مـواعـظ بگـوش دل آويــز مـا را
به بانگ اذان خروس سحرخيز
.                                      كه از خواب غفلت برانگيز ما را

                                                                                ***شهریار***

              از خردمندان طلبکن دوستی

              زانکه یاری را نشاید بی هنر

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم

با دوست بگوییم که او محرم راز است

تا زهره و مه در آسمان گشت پدید

بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید

در مذهب ما کلام حق ناد علیست

طاعت که قبول حق فتد یاد علیست

از جمله آفرنش سانسور و مکان

مقصودخدا علی و اولاد علیست

حافظ

                                                           تو وقف خراباتی دخلت می خرجت می

                                                          زین وقف به هوشیاران مسپار یکی دانه   

   هر آن كه جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد

                                             حديث دوست نگويم مگر به حضرت دوست
                                                    كه آشنا سخن آشنا نگه دارد

در این شبِ سیـاهم  گم گشته  راهِ مقصود

از گوشه ای  بُرون آی  ای کوکبِ هدایت

تـا کــی بــه انـتـظـار گـذاری بـه زاری ام

باز آی بعد از این همه چشم انتظاری ام

می روم اما بدان یک سنگ هم خواهد شکست

آنچـــــنان که تارو پود قلب من از هــــم گسست

می روم با زخم هـــــایی مانده از یک سال سرد

آن همه برفی که آمـــــد آشـــــــیانم را شکست