من همونم که همیشه غم و غصم بی شماره

اونی که تنهاترینه حتی سایه ام نداره

این منم که خوبیاشو کسی هرگز نشناخته

اونکه در راه رفاقت همه هستیشو باخته

                                                       همه  غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی.................همه بیشی تو بکاهی همه کمی تو فزایی

                                                                                                                                                                                                          ***سنایی***

تا به جایی رساندت که یکی.......................از جهان و جهانیان بینی

با یکی عشق ورز از دل و جان....................تا به عین الیقین عیان بینی

که یکی هست و هیچ نیست جز او....................وحده لا اله الا هو

وفا نکردی و کردم، جفا ندیدی و دیدم

شکستی و نشکستم، بریدی و نبریدم

                                                         مرا نصیب غم آمد به شادی همه عالم......................چرا که از همه عالم محبت تو گزیدم

                                                          چو شمع خنده نکردی مگر به روز سیاهم....................چو بخت جلوه نکردی مگر ز موی سپیدم

                                                                                                                                                                                                       ***رحمانی***

من آن مجنون صحرا گرد تنها در بیابانم

که حتی در بیابانها به دنبال تو می گردم

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی

چه زیان تورا که من هم برسم به آرزویی

یک شبی پروانگان جمع امدن............در مضیفی طالب شمع امدند

جمله می گفتند: می باید یکی.........کاو خبر ارد ز مطلوب اند کی