مرا در دل درخت مهربانی.........به چه ماند؟به سرو بوستانی

نه شاخش خشک گردد روز سرما........نه برگش زرد گردد روز گرما

همیشه سبز و نغز و ابدار است.......تو پنداری که هر روزش بهار است

تو را در دل درخت مهربانی....به چه ماند؟به  گلزار خزانی

برهنه گشته و بی بار مانده ....گل و برگش برفته خار مانده

منم چون شاخ تشنه در بهاران .......تویی همچون هوای ابر و باران

شنیدن کی بود مانند دیدن ؟

زلیخا دیدن و یوسف شنیدن!

نابرده رنج گنج میسر نمی شود           مزد ان گرفت جان برادر که کار کرد

                                                                  سعدی

روزها می گذرد حادثه ها می اید

انتظار فرج از نیمه خرداد کشم

همیشه از تو نوشتن برای من سخت است

که حس و حال صمیمانه داشتن سخت است

چگونه از تو بگویم برای این همه کور؟!

چقدر این همه دیدن برای من سخت است

......................................

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم 

دولت صحبت آن مونس جان مارا بس

....................................

یــــادته بارون میــبـارید ، گفتــی از پیــشم نمیــری

یــادته گــریه میــکردی؟ گفتــی که پیشم اسیری؟

حــالا تو رفتــی و دیـــگه نیستــی مــرگمـو ببینــی

ولـــی ایــنـو مطمئنــم ســر خــاک مــن میـشینـی