شعرهای زیبا از هر شاعری و با هر موضوعی که دوست داری!!!!!

javad azizi · **ارسال شده در:** شنبه 27 مهر 1392, 9:49 am

روزی گذشت پادشهی از گذرگهی

فریاد شوق بر سر هر کوی و بام خاست

پرسید زان میانه یکی کودک یتیم

کاین تابناک چیست که بر تاج پادشاست

آن یک جواب داد چه دانیم ما که چیست

پیداست آنقدر که متاعی گرانبهاست

نزدیک رفت پیرزنی کوژپشت و گفت

این اشک دیدهٔ من و خون دل شماست

ما را به رخت و چوب شبانی فریفته است

این گرگ سالهاست که با گله آشناست

آن پارسا که ده خرد و ملک، رهزن است

آن پادشا که مال رعیت خورد گداست

بر قطرهٔ سرشک یتیمان نظاره کن

تا بنگری که روشنی گوهر از کجاست

پروین، به کجروان سخن از راستی چه سود

کو آنچنان کسی که نرنجد ز حرف راست

از پروین اعتصامی

mojtaba20 · **ارسال شده در:** شنبه 27 مهر 1392, 7:18 pm

دوست‌ترت دارم

پیش بیا ‌! پیش بیا ‌! پیش‌تر !

تا که بگویم غم دل بیش‌تر

دوست‌ترت دارم از هر‌چه دوست

ای تو به من از خود من خویش‌تر

دوست‌تر از آن که بگویم چه‌قدر

بیش‌تر از بیش‌تر از بیش‌تر

داغ تو را از همه داراترم

درد تو را از همه درویش‌تر

هیچ نریزد به‌جز از نام تو

بر رگ من گر بزنی نیشتر

فوت و فن عشق به شعرم ببخش

تا نشود قافیه ‌اندیش‌تر

" قیصر امین پور "

mojtaba20 · **ارسال شده در:** شنبه 27 مهر 1392, 7:23 pm

آن روزها ی خوب که دیدیم، خواب بود

آواز عاشقانه ی مادر در گلو شکست
حق با سکوت بود، صدا در گلو شکست

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند
تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست

سربسته ماند بغض گره خورده در دلم
آن گریه های عقده گشا در گلو شکست

ای داد، کس به داغ دل باغ، دل نداد
ای وای، های های عزا در گلو شکست

آن روزها ی خوب که دیدیم، خواب بود
خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست

«باد...ا» مباد گشت و «مبادا»به باد رفت
«آیا» ز یاد رفت و «چرا» در گلو شکست

فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند
نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست

تا آمدم که با تو خداحافظی کنم
بغضم امان نداد و خدا...در گلو شکست

"قيصر امين پور"

sahar baran · **ارسال شده در:** شنبه 27 مهر 1392, 7:57 pm

در کارگه کوزه گری رفتم دوش

دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش

ناگه یکی کوزه برآورد خروش

کو کوزه گر کوزه خر کوزه فروش

از کوزه گری کوزه خریدم باری

آن کوزه سخن گفت ز هر اسراری

شاهی بودم که جام زرینم بود

اکنون شده ام کوزه هر خماری

در کارگه کوزه گری کردم رای

در پایه چرح دیدم استاد به پای

می کرد سبو کوزه را دسته وسر

از کله پادشاه واز دست گدای

این کوزه چو من عاشق زاری بوده است

در بند سر زلف نگاری بوده است

این دسته که بر گردن او می بینی

دستی است که بر گردن یاری بوده است

تا چند اسیر عقل هر روزه شویم

در دهر چه صد ساله چه یک روزه شویم

در ده قدح باده از پیش که ما

در کارگه کوزه گران کوزه شویم:.

mojtaba20 · **ارسال شده در:** جمعه 3 آبان 1392, 6:06 am

من بودم دوش و آن بت بنده نواز

از من همه لابه بود و از وی همه ناز

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید

شب را چه گنه قصه ی ما بود دراز .

" ابوسعید ابوالخیر"

mojtaba20 · **ارسال شده در:** جمعه 3 آبان 1392, 6:18 am

باد ما را خواهد برد

در شب کوچک من افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهره ویرانیست
گوش کن
وزش ظلمت را میشنوی؟
من غریبانه به این خوشبختی مینگرم
من به نومیدی خود معتادم
گوش کن
وزش ظلمت را میشنوی ؟
در شب اکنون چیزی می گذرد
ماه سرخست و مشوش
و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است
ابرها همچون انبوه عزاداران
لحظه باریدن را گویی منتظرند
لحظه ای
و پس از آن هیچ .
پشت این
پنجره شب دارد می لرزد
و زمین دارد
باز میماند از چرخش
پشت این پنجره یک نا معلوم
نگران من و توست
ای سراپایت سبز
دستهایت را چون خاطره ای سوزان در دستان عاشق من بگذار
و لبانت را چون حسی گرم از هستی
به نوازش های لبهای عاشق من بسپار
باد ما را باخود خواهد برد
باد ما را باخود خواهد برد

" فروغ فرخزاد "

javad azizi · **ارسال شده در:** سه شنبه 7 آبان 1392, 10:16 am

با توام
ای لنگر تسکین
ای تکان‌های دل
ای آرامش ساحل
با توام
ای نور
ای منشور
ای تمام طیف‌های آفتابی
ای کبود ارغوانی
ای بنفشابی
با توام ای شور، ای دلشوره‌ی شیرین
با توام
ای شادی غمگین
با توام

azizi-s · **ارسال شده در:** شنبه 11 آبان 1392, 7:16 pm

«سهراب»

سهراب

تو چرا می گفتی :تا شقایق هست زندگی باید کرد؟

کاش می گفتی که شقایق مرد

زندگی را چه کنم؟

این دل پردرد و خستگی چه کنم

سهراب

دیگر اسب حیوان نجیبی نیست

کبوتر خسته است

لاله ها پرپر

کاش بودی و می دیدی

که دیگر خانه دوست بهانه است

دوستی دیگر مرد

عشق ها مشکی شد

رنگ غم

رنگ عزا

کاش می دیدی دل من نیز مرده

پشت پرچین سکوت

وقت حس خاطره

خستگی شد ناقوس دلم

کاش می گفتی که

شقایق مرد

عاشقی را چه کنم؟

زندگی را چه کنم؟

خستگی را چه کنم؟

javad azizi · **ارسال شده در:** يکشنبه 12 آبان 1392, 10:26 am

ای هُدهُد صبا، به سبا می‌فرستمت		بنگر که از کجا به کجا می‌فرستمت
حیف است طایری چو تو در خاکدانِ غم		زین جا به آشیان وفا می‌فرستمت
در راه عشقْ مرحله‌ی قرب و بعد نیست		می‌بینمت عیان و دعا می‌فرستمت
هر صبح و شام قافله‌ای از دعای خیر		در صحبت شِمال و صبا می‌فرستمت
تا لشکر غمت نکند مُلک دل خراب		جان عزیز خود به نوا می‌فرستمت
ای غایب از نظر، که شدی همنشین دل،		می‌گویمت دعا و ثَنا می‌فرستمت
در روی خود تَفَرُّج صُنع خدای کن		کآیینه‌ی خدای‌نما می‌فرستمت
تا مطربان ز شوق مَنَت آگهی دهند		قول و غزل به ساز و نوا می‌فرستمت
ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت:		«با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت
حافظ! سرود مجلس ما ذکر خیر توست		بشتاب هان که اسب و قبا می‌فرستمت»

azizi-s · **ارسال شده در:** چهارشنبه 29 آبان 1392, 5:23 pm

شعر پاییزی

تلخ است که لبریز حقایق شده است

زرد است که با درد موافق شده است

عاشق نشدی و گر نه می فهمیدی

پاییز بهاری است که عاشق شده است