میانِ راه چون در هم رسیدند 
به ره هم روی یکدیگر بدیدند 

 در حسرت موجم ، باران کفافم نیست                     درمان درد من ، باران  نم نم نیست 

تا جهان باقی و آئین محبت باقی است        ******        شعر حافظ همه جا ورد زبان خواهد بود

         در دیده بجای خواب آبست مرا          زیا که بدیدنت شتابست مرا

                                                                                           ابو سعید ابوالخیر

اند جمال یوسف گر دستهابریدند

دستی به جان ما بر بنگر چه ها بریدیدم

مردم از درد نمی‌آیی به بالینم هنوز 
مرگ خود می‌بینم و رویت نمی‌بینم هنوز 

بر لب آمد جان و رفتند آشنایان از سرم 
شمع را نازم که می‌گرید به بالینم هنوز

زلیخا مرد از این حسرت که یوسف گشته زندانی
چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی

یک نفس مستانه ز جایی نشنیدیم

ویران شود این شهر که میخوانه ندارد

تني آلوده درد و لبريز غم دارم

ز اسباب پريشاني تو را اي عشق كم دارم

ابوالحسن ورزي