سایه جان رفتنی هستیم بمانیم که چه

 زنده باشیم و همه روضه بخوانیم که چه؟

درس این زندگی از بهر ندانستن ماست 

 این هـمه درس بخوانیم و ندانیم که چه؟

خود رسیدیم به جان نعش عزیزی هر روز 

دوش گـیریمـــو بخاکش برسانیم که چه؟

پی این زهر حلاحل به تشخص هـــر روز 

بچشیم و به عزیزان بچــشانیم که چه؟؟

دور سر هلــهله هاله شاهـــین اجـــــــل

ما به سرگیجه کــبوتر بپرانیم کــه چـــه؟؟

کشتی ای را که پی غرق شدن ساخته اند

هی به جان کندن از این ورطه برانیم که چه؟

قسمت خرس و شغال است خود این باغ مویز

بی ثمر غوره ی چشمی بچلانیم که چه؟

ما طلسمی که خدا بسته ندانیم شکست

 کاسه و کوزه سر هم بشکانیم که چه؟؟؟

شهریارا دگــران فاتحه از ما خــــــــوانند

ما همه از دگران فاتحه خوانیم که چه؟

"شهریار"

اذن وئر تــــوی گئـــــجه ســی من ده سنه دایه گلیم

ال قاتانـــدا ســــــنه مشــــــــاطه تماشـــــایه گلــــیم

سن بو مهتاب گئجه سـی سیره چیخان بیر سرو اول

اذن وئر من ده دالونـــــــجا سورونـــــوب ســـایه گلیم

منه ده باخدیـن او شهــــلا گـــــوزوله من قـــــارا گون

جراتیم اولمــــــادی بیر کلمــــــه تمنـــــــایه گلـــــــیم

من جهنـــــمده ده باش یاســــــدیقا قویســام سنیله

هئچ آییلمــــام کـــــی دوروب جنت مــــاوایه گلــــیم

ننه قارنـــیندا دا سنـــــله اکیــــــز اولســــــایدیم اگر

ایسته مزدیم دوغولوب بیـــــر ده بو دونیـــــایه گلیم

سن یاتیب جنتی رویاده گورنـــــــده گئــــــجه لــــــر

منده جنتده قـــوش اوللام کی او رویـــــایه گلــــــیم

قیتلیغ ایللر یاغیــــشی تک قورویوب گوز یاشیـــمیز

کوی عشقونده گــــــــرک بیــــــرده مصـــــلایه گلیم

سنده صحرایه مارال لار کیمی بیر چیخ نولـــی کی

منده بیر صیده چیخانلار کیـــمی صحــــرایه گلیـــــم

آلــــلاهوندان سن اگر قوخمــــیوب اولســـان ترسا

قورخـــــورام منـــــده دؤنــــوب دین مسیحایه گلیم

شیخ صنعان کیمی دونقـــــوز اوتــــــــاریب ایللرجه

سنی بیر گورمک ایچــون معبـــــد ترســــــایه گلیم

یوخ صنم! آنــــــــلامادیم، آنلامادیــــــم حاشـــــا من

بوراخیم مسجدیــــــمی سنـــــــله کلیسایه گلیم!

گل چیخاق طور تجلایه ســـــن اول جلــــــوه طور

منده موســــی کیمـــــــی او طـــوره تجلایه گلیم

شیردیر((شهریار))ین شـــــعری الیـنده شمشیر

کیم دیئر من بئله بیر شیـــــریله دعوایــــه گلیم!؟

                                              " استاد شهریار" 

سعدی :

شورش بلبلان سحر باشد

خفته از صبح بی‌خبر باشد

تیرباران عشق خوبان را

دل شوریدگان سپر باشد

عاشقان کشتگان معشوقند

هر که زندست در خطر باشد

همه عالم جمال طلعت اوست

تا که را چشم این نظر باشد

کس ندانم که دل بدو ندهد

مگر آن کس که بی بصر باشد

آدمی را که خارکی در پای

نرود طرفه جانور باشد

گو ترش روی باش و تلخ سخن

زهر شیرین لبان شکر باشد

عاقلان از بلا بپرهیزند

مذهب عاشقان دگر باشد

پای رفتن نماند سعدی را

مرغ عاشق بریده پر باشد

    کودکی:

باز آن احساس گنگ و آشنا

در دلم سير و سفر آغاز كرد



باز هم با دست هاي كودكي

سفره ي تنگ دلم را باز كرد



باز برگشتم به آن دوران دور

روزهاي خوب و بازي هاي خوب



قصه هاي ساده ي مادر بزرگ

در هواي گرم شب هاي جنوب



رختخوابي پهن، روي پشت بام

كوزه هاي خيس، با آب خنك



بوي گندم، بوي خوب كاهگل

آسمانِ باز و مهتاب خنك



از فراز تپه مي آمد به گوش

زنگ دور و مبهم زنگوله ها



كوچه هاي روستا ، تنگ غروب

محو مي شد در غبار گله ها



هاي و هوي كوچه هاي شيطنت

دست دادن با مترسك هاي باغ



حرف هاي آسمان و ريسمان

حرف هاي يك كلاغ و چل كلاغ



روزهاي دسته گل دادن به آب

چيدن يك دسته گل از باغچه



جست و جوي عينك مادر بزرگ

توي گرد و خاك روي طاقچه



فصل خيش و فصل كشت و فصل كار

فصل خرمنجا و خرمن كوب بود



خواندن خط هاي در هم توي ماه

خواب هاي روي خرمن خوب بود



روزهاي خرمن افشاني كه بود

خوشه ها در باد مي رقصيد شاد



دانه هاي گندم و جو را زكاه

پاك مي كرديم با آهنگ باد



در دل شبهاي مهتابي كه نور

مثل باران مي چكيد از آسمان



مي كشيديم از سر شب تا سحر

بارهاي كاه را تا كاهدان



آسمان ها در مسير كهكشان

ريزه هاي ماه را مي ريختند



اسب ها از بارشان ، در طول راه

ريزه هاي كاه را مي ريختند



ريزه هاي كاه خطي مي كشيد

از سر خرمن به سوي كاه دان





كهكشاني ديده مي شد در زمين

كهكشانِ ديگري در آسمان



توي خرمنجاي خاكي كيف داشت

بازي پرتاب « توپ آتشي »



« دوز » بازي هاي بي دوز و كلك

جنگ با « تير و كمان هاي كِشي »



جنگ مردان مثل جنگ واقعي

جنگ با سنگ و تفنگ و چوب بود



جنگ ما مانند « جنگ زر گري »

گرچه پر آشوب، اما خوب بود



مرگ ما يك چشم بستن بود و بس

خون ما در جنگها بي رنگ بود



هفت تير چوبي ما بي صدا

اسب هاي چوبي ما لنگ بود



آسياهاي قديمي خوب بود

دوستي هاي صميمي خوب بود



گر چه ماشينهاي ما كوكي نبود

باز « ماشينهاي سيمي خوب بود»



ظهر ها بعد از شنا و خستگي

ماسه هاي نرم كارون كيف داشت



وقت بيماري كه مي رفتيم شهر

سينماي گنج قارون كيف داشت



روزها در كوچه هاي رو ستا

ديدن ملاي مكتب ترس داشت



ديدن جن توي حمام خراب

ديدن يك سايه در شب ترس داشت



چشم ها، هول و هراس ثبت نام

دست ها، بوي كتاب تازه داشت



گر چه كيف ما پر از دلشوره بود

باز هم دلشوره ها اندازه داشت



« باز باران با ترانه » مي گرفت

دفتر« تصميم كبري » خيس بود



« خاله مرجان » و خروس ساده اش

كه پر و بالش سرا پا خيس بود



روز هاي باد و باران تگرگ

تيله بازي هاي ما با آسمان



تيله هاي شيشه اي از پشت بام

صاف، غِل مي خورد توي ناودان



بعضي از شب ها كه مهمان داشتيم

گرم و روشن بود ايوان و اتاق



مي نشستيم از سر شب تا سحر

فال حافظ بود و گرماي اجاق



« هفت بند » كهنه ي « كاكا علي »

ناله اش مثل صداي آب بود



شاهنامه خواني « عامو رضا »

داستانش رستم و سهراب بود



ياد شربت هاي شيرين و خنك

توي ظهر داغ عاشورا به خير !



ياد آشِ نذري همسايه ها

روضه ها و نوحه خواني ها به خير!



ياد ماه روزه و شب هاي قدر

ياد آن پيراهن مشكي به خير!



ياد آن افطارهاي نيمه وقت

روزه هاي كله گنجشكي به خير!



قهرها و آشتي هاي قشنگ

با زبان آشناي « زرگري »



يك دوچرخه، چند چشم منتظر

بعد از آن هم بوي چسب پنچري



چال مي كرديم زير يك درخت

لاشه ي گنجشك هاي مرده را



" چينه " مي داديم نزديك اجاق

جوجه هاي زرد سرما خورده را



خواب مي رفتيم روي سبزه ها

سير مي كرديم روي آسمان



راه مي رفتيم روي ابرها

تاب مي بستيم بر رنگين كمان ...



ناگهان آن روزها را باد برد

روزهايي را كه گل مي كاشتيم



روزهايي كه كلاه باد را

از سرش با خنده برمي داشتيم



بال هاي كاغذي آتش گرفت

قصه هاي كودكي از ياد رفت



خاك بازي هاي ما را آب برد

بادبادك هاي ما بر باد رفت



آه، آيا مي توان آغاز كرد

باز اين راهِ به پايان برده را؟



مي توان در كوچه ها احساس كرد،

باز بوي خاكِ باران خورده را؟



مي توان يك بار ديگر باز هم

بال هاي كودكي را باز كرد؟

                      " قیصر امین پور"

دوستت دارم از طلوع عشق تا غروب سرنوشت

دلبر صنمی شیرین ، شیرین صنمی دلبر
آذر به دلم برزد،برزد به دلم آذر
بستد دل و دین از من ، از من دل و دین بستد
کافر نکند چندین ، چندین نکند کافر
دورخ چو قمر دارد ، دارد چو قمر دورخ
عنبر ز قمر رسته ، رسته زقمر عنبر
چوگان سر زلفش ، زلفش ز سر چوگان
چنبر همه در جوشن ، جوشن همه در چنبر
هرگز به صفت چون او ، چون او به صفت هرگز
آذر نکند نقشی ، نقشی نکند آذر
چشمش ببرد دلها ، دلها ببرد چشمش
باور نکند خلق آن ، خلق آن نکند باور
حیران شده و عاجز ، عاجز شده و حیران
بنگر ز رخش چون بت ، چون بت ز رخش بنگر
عاشق شده ام بر وی ، بر وی شده ام عاشق
یک سر دل من اوبرد، برد او دل من یک سر
نالم ز رخش دایم ، دایم ز رخش نالم
داور ندهد دادم ، دادم ندهد داور
گریان من و او خندان ، خندان من و او گریان
لاغر من و او فربه ، فربه من و او لاغر
منت به سرم برنه ، برنه به سرم منت
ساغر به کفم بر نه ، برنه به کفم ساغر
ژاله همه شب بارد ، بارد همه شب ژاله
بی مر به جهان لولو ، لولو به جهان بی مر
بلبل به فغان آمد ، آمد به فغان بلبل
از بر شده بین ناله اش ، ناله اش شده بین از بر
رفته به سفر یارم ، یارم به سفر رفته
ایدر چه کنم تنها ، تنها چه کنم ای در