آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش

اين چراغي است کزين خانه به آن خانه برند

درونها تیره شد باشد که از غیب

چراغی برکند خلوت نشینی

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت                          باز آید و برهاندم از بند ملامت

    «حافظ»

تا شدم حلقه به گوش در میخانۀ عشق
هردم آید غمی از نو به مبارک بادم

شکستنهای روحم را به غیر از من نمی فهمد

دلبرا دل سخت تو را وفا نیست چرا؟

کافران را دل نرمست وترا نیست چرا؟

هر که قتلی بکند کشته بهایی بدهد

تو مرا کشتی و امید بها نیست چرا؟

ای دل چه اندیشیده​ای در عذر آن تقصیرها                    زان سوی او چندان وفا زین سوی تو چندین جفا

«مولانا»

اي غم ، تو که هستي از کجا مي آيي؟
هر دم به هواي دل ما مي آيي
باز آي و قدم به روي چشمم بگذار
چون اشک به چشمم آشنا مي آيي!

یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه ی کیست

جان ما سوخت بپرسید که جانانه ی کیست

تقدیر الهی چو پی سوختن ماست
مانیز بسازیم به تقدیر الهی