می برم منزل به منزل چوب دار خویش را

تا کجا پایان دهم آغاز کار خویش را

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش

این چراغیست که از این خانه به آن خانه برند

حافظ

     دور است سرآب درین بادیه هش دار        تا  غول یبابان  نفریبد  به سرابت .

                                                                                         " حافظ "

تلقین و درس اهل نظر، یک اشارت است

گفتم کنایتیّ و، مکرّر نمی کنم

حافظ

من آن پیرم که شیران را به بازی برنمیگیرم
تو آهووش چنان شوخی که با من میکنی بازی

یک شب خیال چشم تودیدیم به خواب

ز آن شب دگر، به چشم ندیدیم خواب را

                               " سلمان ساوجی" 

امشب ای ماه تو می تابی و من بی تابم

یار در خواب خوش و من ز غمش بی خوابم

من حسرت دیدار تو دارم به که گویم

از بهر تو من ابر بهارم به که گویم

غیر از تو کسی را به خدا دوست ندارم

از نرگس چشم تو خمارم به که گویم

ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد

وقت آن است که بدرود کنی زندان را