مرغ  در دامم مرا  پروانه ی پرواز  نیست

در گلویم نغمه هست و رخصت آواز نیست

                          " مهدی سهیلی"

تو را نادیدن ما غم نباشد

که در خیلت  به از ما کم نباشد

من از دست تو در عالم نهم روی

 ولیکن چون تو در عالم نباشد

                                  دانی که چه گفت زال با رستم گرد                دشمن نتوان حقیر و بیچاره شمرد                              

دیدیم بسی که اب سر چشمه خرد           چون بیشترامد شتر و بار ببرد

                                                   سعدی

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد


چون  بشد  دلبر و  با  یار وفادار  چه  کرد


آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت


آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد.

                                             " حافظ " 

دو جام يك صدف بودند،

« دريا » و « سپهر »

آن روز

در آن خورشيد،

- اين دردانه مرواريد -

مي تابيد !

من و تو، هر دو، در آن جام هاي لعل

شراب نور نوشيديم

مرا بخت تماشاي تو بخشيدند و،

بر جان و جهانم نور پاشيدند !

تو را هم، ارمغاني خوشتر از جان و جهان دادند :

دلت شد چون صدف روشن،

به مرواريد مهر

آن روز !

((فريدون مشيري))

ز بوی زلف تو مفتونم ای گل               ز  رنگ  روی  تو  دلخونم  ای   گل
من عاشق زعشقت بیقرارم               تو چون لیلی و من مجنونم ای گل.

                                                                            " بابا طاهر "

لب بر لب كوزه بردم از غایت آز،

تا زو طلبم واسطة عمر دراز،

لب بر لب من نهاد و می گفت براز

می خور، كه بدین جهان نمی آیی باز!

خیام

زندگي  گرمي  دل هاي  به هم پيوسته ست
تا در آن دوست نباشد همه درها بسته ست.

                                                  "  فريدون مشيري  "

تا نشد رسوای عالم کس نشد استاد عشق

نیم رسواعاشق اندر فن خود استاد نیست

میزاده عشقی

تو از کدوم قصه ای که خواستنت عادته
نبودنت فاجعه ، بودنت امنیته
تو از کدوم سرزمین ، تو از کدوم هوایی
که از قبیله ی من ، یه آسمون جدایی
اهل هر جا که باشی
قاصد شکفتنی ... .

                                " ایرج جنتی  عطائی  "