طبق ماده 875 قانون مدني، شرط وراثت، زنده بودن در حين فوت مورث است و اگر حملي باشد، در صورتي ارث مي‌برد كه نطفه او حين‌الموت منعقد بوده و زنده هم متولد شود اگر چه فوراً پس از تولد بميرد.
بر اساس ماده 876 قانون مدني، با شك در حيات حين ولادت، حكم وراثت نمي‌شود.
لازم به ذكر است بر اساس ماده 877 قانون مدني، در صورت اختلاف در زمان انعقاد نطفه، امارات قانوني كه براي اثبات نسب مقرر است، رعايت خواهد شد.
طبق ماده 878 قانون مدني، هر گاه در حين موت مورث، حملي باشد كه اگر قابل وراثت متولد شود مانع از ارث تمام يا بعضي از وراث ديگر مي‌شود تقسيم ارث به ‌عمل نمي‌آيد تا حال او معلوم شود و اگر حمل مانع از ارث هيچ‌ يك از ساير وراث نباشد و آنها بخواهند تركه را تقسيم كنند بايد براي حمل حصه‌اي كه مساوي حصه دو پسر از همان طبقه باشد، كنار گذارند و حصه هر يك از وراث مراعا است تا حال حمل معلوم شود. همچنين بر اساس ماده 879 قانون مدني، اگر بين وراث، غايب مفقودالاثري باشد سهم او كنار گذارده مي‌شود تا حال او معلوم شود و در صورتي كه محقق شود قبل از مورث مرده است حصه او به ساير وراث بر مي‌گردد والا به خود او يا به ورثه او مي‌رسد