آقای ملکی در تایپک سخنان دکتر شریتعی امکان ارسال کتاب ها و مقالات هم وجود دارد یا یه تایپک جدید درست کنم

این هم اولین کتاب

نام کتاب ابوذر 

رمز فایل فشرده شده :  milajerd.com

دانلود کتاب علی حقیقتی از گونه اساطیر از معلم شهید دکتر علی شریعتی

دستتون درد نكنه ....آره جمله قشنگ و به درد بخوريه .

احساس

 من اکنون احساس می کنم ،

 بر تل خاکستری از همه آتش ها و امیدها و خواستن هایم ،

 تنها مانده ام .

 و گرداگرد زمین خلوت را می نگرم.

 و اعماق آسمان ساکت را می نگرم.

 و خود را می نگرم

 و در این نگریستن های همه دردناک و همه تلخ ،

 این سوال همواره در پیش نظرم پدیدار است .

 و هر لحظه صریح تر و کوبنده تر

 که تو این جا چه می کنی ؟

 امروز به خودم گفتم :

 من احساس می کنم ،

 که نشسته ام زمان را می نگرم که می گذرد.

 همین و همین

با لاله که گفت

 از دیده به جای اشک خون می آید

 دل خون شده ، از دیده برون می آید

 دل خون شده از این غصه که از قصه ی عشق

 می دید که آهنگ جنون می آید

 می رفت و دو چشم انتظارم بر راه

 کان عمر که رفته ، باز چون می آید ؟

 با لاله که گفت حال ما را که چنین

 دل سوخته و غرقه به خون می آید

 کوتاه کن این قصه جان سوز ای شمع

 کز صحبت تو ، بوی جنون می آید

درخت های تشنه

 ای ابر بهارین !

 که ناگهان با اشک های نگون سار

 بر روی این باغ خیمه زده ای و غرش می کنی ، برق می زنی

 ای ابر بارانی ،

 ای باران اردیبهشتی ، تو نمی فهمی!

 درختان این باغ همه تشنه اند .

 ما درخت های این باغ پژمرده ی پامال زمستان ها

 همگی تشنه ایم .

 تشنه بارانیم .

 به جوی های خشکی که از پای ما می گذرند منگر .

 این جوهای بزرگ ، آب ندارند.

 آب دارند اما به ریشه ما نمی رسند.

 به ریشه ما می رسند

 اما آب هایی شوذ و تلخ و آلوده اند !

 ما همه ی درخت های این باغ

 در کنار این جوی های پر آب

 همچنان تشنه ایم،

 تشنه بارانیم ،

 گرد و غبار سال ها را

 از شاخ و برگ های پیر و پژمرده و خشک آلود ما بشوی !

 ما را بنواز !

 ما نیز همچنان درخت پنهانی

 درون باغ می توانیم بشکفیم ،

 از نو بشکفیم.

 برگ های پیر سال های پیش را بریزیم و ناگهان

 در زیر نوازش های تو ، به شکوفه بنشینیم .

 ما نیز چشم به راه شکفتن های تازه ایم.

 شور و شوق صد جوانه با من است ، با ما است .

 ای پاره ابر مهربان که بر روی آن درخت می باری ،

 دامنت را بگستران !

 بر سراسر این باغ خیمه زن !

 درختان باغ را همه در آغوش باران های نوازشگرت گیر !

حرف

 حرف ها بر سر دلم عقده کرده است.

 شش روز است نگذاشته اند حرف بزنم .

 می خواهم گوشه ای بنشینم و کمی تنها باشم ،

 حرف بزنم ، بنویسم ، بگویم .

 انگشت هایم خمیازه می کشند .

 باید بنویسم.

 این حرف ها را نمی شود تحمل کرد ،

 بیش تر از این در دل نگه داشت ،

 ورم می کند و رنجم می دهد.

 می روم.

 کجا بروم ؟

 دیشب ، امروز

 چراغ های کوچه پرپر گشتند .

 سپیده پنجره را شست .

 نسیم سرد برخاست .

 آه ، صبح شد .

 شب رفت و دیشب شد.

 فردا آمد و امروز شد

وقتی …

 وقتی که دیگر نبود

 من به بودنش نیازمند شدم.

 وقتی که دیگر رفت

 من به انتظار آمدنش نشستم

 وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد

 من او را دوست داشتم

 وقتی او تمام کرد

 من شروع کردم.

 وقتی او تمام شد

 من آغاز شدم .

 و چه سخت است .

 تنها متولد شدن

 مثل تنها زندگی کردن است ،

 مثل تنها مردن !

پیک لبخندی

 ای بام بلند آرزومندی

 زی من بفرست پیک لبخندی

 تو جان من به جان تو سوگند

 خوردم ، که چو جان ، عزیز سوگندی

 بنواز مرا به ناز پیمانی

 بر بند مرا به بند پیوندی