مگیر از دهن خلق حرف را زنهار        به آسیا چو روی پاس دار نوبت را

                                                                                                       صائب تبریزی

     آخر به اسارت دل حسرت زده خو کرد          شادم که دگر یاد گریز از قفسم نیست .

                                                                                   "فریدون توللی " 

تجلی گه خود کرد خدا دیده ما را                    در این دیده در آیید و بینید خدا را

صفای اصفهانی

ای دل ار سیـل فـــــــنا بنیاد هستی بــــــــرکند          چـون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور

هـان مشو نومید چون واقف نه ای از ســر غیب          بــــــــــــاشد اندر پرده بازی های پنهان غم مخور

"حافظ شیراز"

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود             دیگر به چه امید در این شهر توان بود

سعدی

دلم تنهاست ماتم دارم امشب

دلی سرشار از غم دارم امشب

سلمان هراتی

  باز امشب ای ستاره تابان نیامدی          باز ای سپیده شب هجران نیامدی

  شمعم شکفته بود که خندد بروی تو        افسوس ای شکوفه خندان نیامدی

                                                                                                                  شهریار                                        

ای رخت چون خلدو لعلت سلسبیل 

سلسبیلت کرده جان و دل سبیل

                                                          لاله میان کشت درخشد همی زدور

                                                        چون پنجه عروس به حنا شده خضیب      

                                                                                                                    کماالدین اصفهانی 

با رشته زلف توام امشب سر راز است                افسوس که شب کوته و این رشته دراز

هدایت طبرستانی