خندهُ خورشید

    هر نفس می رسد از سینه ام این ناله به گوش

   که در این خانه دلی هست به هیچش مفروش !

   چون به هیچش نفروشم ؟ که به هیچش نخرند

   هر که بار غم یاری نکشیده ست به دوش

   سنگدل , گویدم از سیم تنان روی بتاب

   بی هنر, گویدم از نوش لبان چشم بپوش

   برو ای دل به نهانخانهُ خود خیره بمیر

   مخروش این همه ای طالب راحت ! مخروش

   آتش عشق بهشت است , میندیش و بیا

   زهر غم راحت جان است ؛مپرهیز و بنوش

   بخت بیدار اگر جویی با عشق بساز

   عمر جاوید اگر خواهی, با شوق بجوش

   پرو بالی بگشا , خندهُ خورشید ببین

   پیش از آنی که شود شمعٍ وجودت خاموش !

                                                 " فرویدون مشیری " 

یارین بیون قوجاقلادیم ، یار آغلادی من آغلادیم

ییغیشدی قونشولار بوتون ، جار آغلادی من آغلادیم

باشیندا قار قالان داغا ، دانیشدیم آیریلیق سؤزون

بیر آه چکیب باشینداکی ، قار آغلادی من آغلادیم

طاریمدا نار آغاجلاری،منی گؤروب دانیشدیلار

بو یوموزیتون اوخشادی، نار آغلادی من آغلادیم

ائلئی کی اسدی بیر خزان،تالاندی گوللریم منیم

خبرچاتینجا بولبوله،خار آغلادی من آغلادیم

اورک سؤزون دئدیم تارا،سیملر اولدو پارا پارا

یاواش یاواش سیزیلدادی،تار آغلادی من آغلادیم

دئدیم کی حق منیمکیدی،باشیمی چئکدیلر دارا

طناب کسنده بوینومو،دارآغلادی من آغلادیم

جعفرییم؛بویوم بالا،غم سینهمده قالا قالا

یار جانیمی آلا آلا،یار آغلادی من آغلادیم

کسی می تونه قسمت هایی که با رنگ قرمز مشخص کردم معنی کنه؟؟؟

ساقیا! بده جامی، زان شراب روحانی

تا دمی برآسایم زین حجاب جسمانی

بهر امتحان ای دوست، گر طلب کنی جان را

آنچنان برافشانم، کز طلب خجل مانی

بی‌وفا نگار من، می‌کند به کار من

خنده‌های زیر لب، عشوه‌های پنهانی

دین و دل به یک دیدن، باختیم و خرسندیم

در قمار عشق ای دل، کی بود پشیمانی؟

ما ز دوست غیر از دوست، مقصدی نمی‌خواهیم

حور و جنت ای زاهد! بر تو باد ارزانی

رسم و عادت رندیست، از رسوم بگذشتن

آستین این ژنده، می‌کند گریبانی

زاهدی به میخانه، سرخ روز می‌دیدم

گفتمش: مبارک باد بر تو این مسلمانی

زلف و کاکل او را چون به یاد می‌آرم

می‌نهم پریشانی بر سر پریشانی

خانهٔ دل ما را از کرم، عمارت کن!

پیش از آنکه این خانه رو نهد به ویرانی

ما سیه گلیمان را جز بلا نمی‌شاید

بر دل بهائی نه هر بلا که بتوانی


شیخ بهایی

خانم عزیزی من فقط تونستم شعر رو بخونم اما از معنی هایی که گفتین...........................................

     با سلام خدمت دوستان عزیز:

   سینهمده ـ  سینه مده : سینه ام

  ائلئه کی اسدی بیر خزان ؛ بسان اینکه بادی وزیدن گرفت

  طاری : خدا  _ طاریمدا : ؟

   یوموزیتون : ؟ 

با عرض سلام حضور دوستان گرامی و با تشکر ویژه ازسرکار خانم عزیزی به خاطر شعر بسیار زیبایی که قرار دادند

سینهمده ـ  : درون سینه ام

  ائلئه کی اسدی بیر خزان ؛ زمانی که باد خزان شروع به وزیدن کرد

  طاریمدا : در طارم ( طارم  نام مکانی است )

   یوموزیتون :  گویا نام منطقه ای است 

" دوره گرد " شعر از: محمدرضا يعقوبي

یاد دارم یک غروب سرد سرد
می گذشت از توی کوچه دوره گرد.

«دوره گردم کهنه قالی میخرم
کاسه و ظرف سفالی میخرم
دست دوم جنس عالی میخرم
گر نداری کوزه خالی میخرم»

اشک در چشمان بابا حلقه بست
عاقبت آهی زد و بغضش شکست.

«اول سال است؛ نان در سفره نیست
ای خدا شکرت ولی این زندگیست؟»

بوی نان تازه هوش از ما ربود
اتفاقا مادرم هم روزه بود
صورتش دیدم که لک برداشته
دست خوش رنگش ترک برداشته
سوختم دیدم که بابا پیر بود
بدتر از آن خواهرم دلگیر بود

مشکل ما درد نان تنها نبود
شاید آن لحظه خدا با ما نبود

باز آواز درشت دوره گرد
رشته ی اندیشه ام را پاره کرد

«دوره گردم کهنه قالی میخرم
کاسه و ظرف سفالی میخرم
دست دوم جنس عالی میخرم
گر نداری کوزه خالی میخرم»

خواهرم بی روسری بیرون دوید.
«آی آقا ! سفره خالی می خرید . . . .؟ ! ؟»

این هم شعر کوچه از « فریدون مشیری »

بی تو، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جان وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودم

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید

باغ صد خاطره خندید

عطر صد خاطره پیچید

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

پر گشودیم و در آن خلوت دل خواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم

تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

من همه محو تماشای نگاهت

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فرو ریخته در آب

شاخه‌ها دست بر آورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید، تو به من گفتی:

از این عشق حذر کن

لحظه‌ای چند بر این آب نظر کن

آب، آئینه عشق گذران است

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

باش فردا، که دلت با دگران است

تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن!

با تو گفتم:

حذر از عشق ندانم

سفر از پیش تو هرگز نتوانم، نتوانم...

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد

چون کبوتر لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدی، من نرمیدم، نگسستم

باز گفتم: که تو صیادی و من آهوی دشتم

تا بدام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم، نتوانم

اشکی از شاخه فرو ریخت

مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت

اشک در چشم تو لرزید

ماه بر عشق تو خندید

یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم

پای در دامن اندوه کشیدم

نگسستم، نرمیدم

رفت در ظلمت شب، آن شب و شبهای دگر هم

نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم

نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم

بی تو، اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم