خدایا

با اشتیاقِ تمام به سویت آمدم، و با اعتماد، دست امید به دامانِ تو زدم،

و دانستم که کوه خواسته‌های من، پیش توانگری تو، کوچک است، و انبوه چشمداشتِ من از تو، در برابر رحمت‌های تو اندک؛ گنجایش لطفِ تو بیش از نیازِ خواهندگان است، و دستِ بخشش تو بالاتر از همه‌ی دستان….

مرا از خودت ناامید مساز، و رشته‌ی پیوند من با خودت را مگسل، و در این نیاز که اکنون از تو می‌خواهم، و هر نیاز دیگر، مرا به دیگران حواله مکن.

و پیش از آن که از این جا برخیزم، خود، برآوردنِ خواسته‌ام را بر عهده بگیر، و با آسان کردن سختی‌ها بر من، نیازم را برآورده ساز و مرا به خواسته‌ام برسان، و در هر کار، آنچه خیر من در آن است، برایم مقدّر فرما.

خدایا، بر محمد و خاندانش درود فرست؛ درودی پیوسته و بالنده؛ بی‌گسست و بی‌پایان، و این درود را یاری رسانِ من و وسیله‌ی برآمدنِ حاجتم گردان، که تو کارگشایِ نیکو خصالی.

دعای سیزدهم صحیفه سجادیه