نیکی های امروزت را فراموش می کنند ولی نیکوکار باش.
بهترین های خود را به دنیا ببخش حتی اگر هیچگاه کافی نباشد و در نهایت می بینی که هرآنچه هست همواره میان تو و خداوند است نه میان تو و مردم .

بخشهایی از خطبه 27 نهج البلاغه در فضیلت جهاد

/ جهاد دری از درهای بهشت است که خداوند این در را به روی خواص اولیاء خود باز کرده است...کسی که از روی اعراض جهاد را ترک کند، خداوند لباس ذلت بر او بپوشاند و بلا و معصیت او را فراگیرد. و با حقارت و پستی در ذلت غوطه ور شود و دلش مشوّش گردد و هذیان ها سر دهد...

شگفتا؛ سوگند به خدا، اجتماع این قوم بر باطلشان و پراکندگی شما از حقتان، قلب را می میراند و اندوه را به درون آدمی می کشاند. زشتی و اندوه بر شما باد! زیرا نشانه تیرهای دشمن گشته اید، غارت می شوید و هجوم نمی برید. مورد حمله و کشتار قرار می گیرید و حمله نمی کنید. معصیت بر خدا می شود و شما رضایت می دهید.

هنگامیکه در روزهای گرم دستور حرکت به سوی دشمن می دهم می گویید این روزها هوا گرم و سوزان است. به ما مهلت بده تا گرما شکسته شود و هنگامیکه در روزهای سرد دستور حرکت به سوی دشمن می دهم می گویید این موقع سرمای شدید است به ما مهلت بده تا سرما از ما دور شود. همه این بهانه جویی ها برای فرار از گرما و سرماست؟ اگر شما از سرما و گرما گریزان باشید به خدا سوگند از شمشیر گریزان تر خواهید بود...