فیسبوک : آخرین بازدید ؛ 10 دقیقه قبل

پلاس : آخرین بازدید ؛ 8 دقیقه قبل

ویچت : آخرین بازدید ؛ 12 دقیقه قبل

وایبر : آخرین بازدید ؛ 14 دقیقه قبل

قرآن : آخرین بازدید ؛ رمضان سال گذشته!

اَلَم یَانِ لِلَذینَ اَمَنُوا اَن تَخشَعَ قُلوبُهُم لِذِکرِ اللَه

آیا هنوز وقت آن نرسیده است که دل های مومنان برای خدا خشوع کند؟!

با نام و یاد خدا

(ن والقلم و ما یسطرون)

نوع نگاه ما به قرآن چگونه است ...؟؟؟

با چه دیدی به قرآن می نگریم ....؟؟

می خواهیم بگوییم :

آری ...قرانی که تو میگویی درست است امام کدام قران؟

قران بعنوان شی متبرکی در دست جهل ؟

قرآن بعنوان پرچمی بر سر نیزه های جنایت؟

قرآن کتابی است که با نام خدا آغازمی شود و با نام مردم پایان می یابد!کتابی اسمانی است اما-آنچه مومنین امروزی میپندارند و بی ایمانان قیاس میکنند-

بیشتر توجهش به طبیعت است و زندگی و اگاهی و عزت و قدرت و پیشرفت و کمال و جهاد!....

کتابی است که نخستین پیامش خواندن است و افتخار خدایش به تعلیم!تعلیم انسان با قلم....

ادامه دارد ....

این کتاب را  از ان روزی که به حیله دشمن و به جهل دوست *لایش* رابستند و *لایه*اش مصرف پیدا کرد و وقتی *متنش* متروک شد *جلدش*رواج یافت و

از ان هنگام که این کتاب را-که *خواندنی* نام دارد - دیگر نخواندند برای تقدیس و تبرک و اسباب کشی بکار رفت ازوقتی که دیگر درمان دردهای فکری و روحی و

اجتماعی را از او نخواستند....

و چون در بیداری رهایش کردند بالای سر درخواب گذاشتند و بالاخره اینکه میبینی اکنون در خدمت اموات قرارش داده اند و نثار ارواح گذشتگانش می کنند و ندایش از قبرستان های ما به گوش می رسد...

اسراری را که  فقط در نقطه ی زیر *ب*در بسم  الله نهفتهاست اگر کسی بخواهد تفسیرش کند یک عمرکفاف نمیدهد...

توجه : مطالب فوق گزیده ای سخنان علی شریعتی در کتاب پدر مادر ما متهمیم است.(صفحات76-77-78)

                                                                                                        پدر ...

                                                                                                                    مادر ..

                                                                                                                                ما..

                                                                                                                                         متهمیم.

                                                                                                                                             نوشته ی علی شریعتی