farzam نوشته است: آقاي اكبرآبادي اگه ساز ما اشتباه بود چي ؟؟!!

چيزي بنام اشتباه وجود ندارد هر چيزي در اين دنيا تجربه است تمام مسير هاي زندگي به سوي تعاليست هر كس در مسير خودش . زماني كه ما با درونيات خود مقايسه ميكنيم فكر ميكنيم اشتباه است ولي از ديد هر شخص عملش بهترين است .چون نياز است تا تجربه كند تا پخته شود .

تجربه ؟؟؟!!!

يعني تمام افكار و احساسات را بايد همه تجربه كنند ؟

در اين ديدگاه نقش مشورت تقريباً كلاً از بين رفته !!!

 دنياي بيرون هر شخص را دنياي درون او شكل ميدهند و هيچ كس در باره دنياي درون خود مشورت نميگيرد .انديشه و باورهاي او به طور ناخود آگاه ازطرف خانواده و جامعه شكل ميگيرد و اينجاست كه خلاقيت فردي او سكوت ميكند .هر فردي بايد تجربه كند .بايد از خلاقيت خود استفاده كند تا بتواند انديشه وباور خود را بشناسد .و خلق كند در درون خود آنچه را كه دوست دارد .

شما ميفرماييد كه مشورت نميكند ... ، پس مگه انجمن شما نوعي مشورت دهي مستقيم و غير مستقيم نيست  تا ديدگاههاي اشتباه از زندگي را تغيير دهد ... البته با كمك خود فرد ؟

رسم و رسوم در ذات عملی غیر خلاقانه ست.انسان مراسم گرا هیچ وقت خود انگیخته نیست.نمی تواند باشد.
خودانگیختگی یک جز ضروری دارد و آن هوشیاری و آگاهی است..
به راستی چطور می توان خلاق بود؟

ذات و هدف رسم ورسوم انتقال تجربيات هست ... ولي دريغا كه ما تجربيات را منحرف كرده و تفسير به راي ميكنيم .... اينجاست كه بايد خلاقيت نشان داد و از بندش رها شد .

حسرت همیشه !
بشر همیشه حسرت چیزی را می خورد که ندارد ، وازچیزی
که هم دارد راضی نیست ! پس همیشه ناراضی است !؟ برای چه دنبال رضایت می گردد!؟

"با انتخاب زندگی کن ،نه شانس.........تغییر ایجاد کن،نه عذر و بهانه..........مشوق باش،نه کسل کننده.........برای بدست آوردن بهترین کار کن ،نه برای کامل کردن.......به صدای درونت گوش کن،نه نظرات فاقد تاثیر و متفاوت دیگران."‬

توکل به خدا چون راه رفتن روی سیم شل است .
تردید و ترس سبب می شود که تعادل و توازن را از دست بدهید و به ورطه تنگدستی و محدودیت بیفتید .
البته اشکالی ندارد چون توکل به خدا نیز مانند سیرک بازی تمرین می خواهد .
مهم نیست که چند بار شکست بخورید ، دیگر بار برخیزید و از نو آغاز کنید .
چندی نخواهد گذشت که توازن و تعادل برایتان به صورت عادت در خواهد آمد

برای کسانی چون ما.......صبربهترین سلاح برای موفقیت است.........برای کسانی چون ما.........گاهی مروربه گذشته یمان بهترین درس برای امروزمان است..........برای کسانی چون ما.........گاهی دیدن پرنده ای درقفس واجب است چون مارابه یاد محدودیتهایی که داشتیم میندازد........وبرای کسانی چون ما...........یادخدا چون پتکیست که برسرگذشته های بدمان میکوبیم.........