خيلي جالب بود برام، چون همين مورد هم براي من اومده بود.

معلم عزیزم منو به خاطر مسخره بازی هایی که در کلاس در میاوردم و شما رو مورد تمسخر قرار میدادم ببخش به خاطر خسته نباشید هایی که الکی وسط کلاس میگفتم و بچه ها هر هر میخندیدند ببخش به خاطر درس هایی که تو میدادی و من خود را به نفهمی میزدم و هیچی یاد نمیگرفتم و اخر سال هم مادرم با شما دعوا میکرد ببخش

ممنونیم از معلمی که بی خیال بود....همینجوری نمره میداد....یاد گرفتن یا نگرفتن بچه ها واسش اهمیت نداشت...

وجدان کاری نداشت .....وقته مفید کلاس از یه ساعت و نیم فقط ده دقیقه بود...شیوه ی تدریس بلد نبود...

البته معلما باز شکر کنند وقدرش بدونند..خیلی ها از معلم بد تراش هم هست ..اگه شما پوشه بدستی خیلی ها بیل بدستند...

کاش همه اونایی که ترک تحصیل کردند همشون زندیگیشون سکه ارز بود.....ولی نیست...

البته تک و توک معلمی پیدا میشد ....نون حلال بردن سر خونه واسش خیلی مهم بود.......بچه ها رو رجیستر می کرد...گلوش رو پاره می کرد....از  ثانیه اول کلاس ..تا زنگ بخوره..هی درس میداد...اینده بچه ها واسش مهم بود....مثال میزد..بچه ها  رو قانع می کرد..شلوغ کردن بچه ها و اذیت هاشون اونو تو کارش سست نمی کرد.....مثله بعضی معلم ها نبود ...به سلامتی چنین معلمایی...کلاس رو فقط 3 تا شاگرد نمیدید ..همه ی بچه ها رو میدید ...

واقعا هم نام مقدس معلم برازنده ی اونها بود...