***به نام او***

اگر رفيق شفيقي درست پيمان باش
حريف خانه و گرمابه و گلستان باش
                                                 شكنج زلف پريشان به دست باد مده
                                                  مگو كه خاطر عشاق گو پريشان باش

   اگه بزرگان موافقند...از این به بعد هر کس برداشتی از شعرش رو داره تو  همون تایپک بنویسه....دیگرانم استفاده کنند...و فقط صرفا نوشتنه چند تا لغت نباشه....از باره معنایی اشعار هم استفاده باید کرد...حتی می تونیم در مورد نظراته یکدیگر هم بحث کنیم...از نظراته  همدیگه هم استفاده میکنیم...

و نه این خجالتی داره..نه چیزه دیگه...امیدوارم بزرگان نظره مثبتی داشته باشند...حالا یه سوال دارم...!

76 صفحه از این مبحث که خانم Zahra شروع کردن میگذره...ولی تا حالا چقدر تونستیم استفاده کنیم از نکاتی که شاعرای مختلف بهش اشاره کردند...؟؟؟

یکی از ویژگی های دوستی...انسان تو عهد خود ماندن...خیانت نکردن...نارو نزدن...از پشت خنجر نزدن....دوستی ه تو مواقعه مشکلاته و اسانی ها تکیه گاه انسان باشه...

شـهـریـسـت بـهـم یـار و مـن یـک تـنـه تـنـهـا
ای دل بـه تـو بـاکـی نـه کـه پاکست حسابت

تـا کـه از طـارم مـیـخـانـه نـشـان خـواهد بود
طــاق ابـروی تـوام قـبـلـه جـان خـواهـد بـود

دارد به جانم لرز می افتد رفیق انگار پائیزم

دارم شبیه برگهای زرد وخشک از شاخه می ریزم

مـا خـشـک لـبـان تـشـنه ی دیدار شرابیم

می روم اما بدان یک سنگ هم خواهد شکست

آنچـــــنان که تارو پود قلب من از هــــم گسست

می روم با زخم هـــــایی مانده از یک سال سرد

آن همه برفی که آمـــــد آشـــــــیانم را شکست

تنها نه فرات که هفت دریا می سوخت

از تشنگیت تمام دنیا می سوخت

باران سما ز سرنوشتش گله داشت

روزی كه جگر گوشه ی زهرا می سوخت

                                    تاب بنفشه می​دهد طره مشک سای تو                  پرده غنچه می​درد خنده دلگشای تو

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی 

 تا با تو بگویم غم شب های جدایی