محرم این هوش جز بی هوش نیست............مرزبان را مشتری جز گوش نیست

تا درون آمد غمش از سینه بیرون شد نفس                  نازم این مهمان که بیرون کرد صاحبخانه را

«فروغی بسطامی»

الهی سینه ای درد آشنا ده

غم از هر دل که بستانی به ما ده

هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود

وارهد از حد جهان بی حد و اندازه شود

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد

جز غم که هزار آفرین بر غم باد ..

در دل از مهرت نهالی کشته ام کز آب چشم

هر زمانی برگ و شاخ و بیخ و او افزون شود

در دلم بود كه بي دوست نباشم هرگز ....چه توان كرد كه سعي من و دل باطل بود 

در مسلک ما معنی پرواز چنین است

با بال شکسته به هوای تو پریدن....

نقد جان گر چه بود قیمت پیمانه تو

آه از آن دل که نشد مست ز میخانه تو

وقت راغنیمت دان آنقدرکه بتوانی......حاصل از حیات ای جان این دمست تادانی