دیشب از دلتنگیت بغضی گلویم را شکست

گریه ای شد بر فراز آرزوهایم نشست 

من نگاهت را کشیدم روی تاریخ غزل

تا بماند یادی از روزی که بر قلبم نشست

تو را نادیدن ما غم نباشد

که در خیلت به از ما کم نباشد

من از دست تو در عالم نهم روی

ولیکن چون تو در عالم نباشد

در بازي دل نگاه من مست تو بود
هر بار دلم شکست پابست تو بود
من شاه دلم را به زمين انداختم
اما چه کنم تک دلم دست تو بود

دلا خو کن به تنهایی    که از تنها بلا خیزد

در دل و جان خانه کردی عاقبت

هر دو را ویرانه کردی عاقبت

تماشای گل ، خوش به مرغان گلشن

 که بستند مارا ، نظر از تماشا

با سلام و کسب اجازه از محضر دوستان و اساتید محترم :

دوستان اگر امکانش باشه نام شاعر را هم مرقوم فرمائید .

 آن کشیدم ز تو ای آتش هجران که چو شمع            جز فنای خودم از دست تو تدبیر نبود

                                                                                             (  حافظ علیه الرحمه ) 

در آغاز محبت گر پشیمانی بگو بامن

که دل ز مهرت برکنم تا فرصتی دارم

رفیعی کاشانی

مرغی  بودم  پریدم  از عالم  راز         تا بو که رسم من از نشیبی به فراز

اینجا چو نیافتم کسی محرم راز        زان  در  که بیامدم  برون  رفتم  باز

                                                                 " خیام " 

زندگی گرمی دل های بهم پیوسته است

تا در آن دوست نباشد همه درها بسته است..

فریدون مشیری