ای از بر سدره شاهراهت.................وی قبه ی عرش تکیه گاهت

ای طاق نهم رواق بالا.............بشکسته ز گوشه ی کلاهت

تا چند عمر در هوس آرزو رود
ای کاش این نفس که برآید فرو رود

در دایره وجود موجود علیست

اندر دوجهان مقصد و مقصود علیست

گرخانه اعتقاد ویران نشدی

من فاش بگفتمی که معبود علیست

مولانا

تا بوده چشم عاشق در راه يار بوده              بي آنكه وعده باشد در انتظار بوده 

همه در چشمه مهتاب غم از دل شویند      امشب ای مه تو هم از طالع من غمگینی

استاد شهریار

یک نعره مستانه ز جایی نشنیدیم

ویران شود این شهر که میخوانه ندارد

دل تمنا می کند تا من بسازم خانه ای
                              عاشقان کی خانه دارند دل مگر دیوانه ای؟

یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست

از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند

دعا کن به شب چون گدایان بسوز

اگر میکنی پادشاهی به روز

ز من نگارم خبر ندارد

به حال زارم نظر ندارد

(ملک الشعرای بهار)