روز هجران و شب فرقت یار اخر شد..........زدم این فال و گذشت  اختر و کار اخر شد

آن همه ناز تنعم که خزان می فرمود.......... عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

ﺑﻌﻀﯽ وقتها ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺷﻌﺮ ﻫﺎ را ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻮﺷﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ اداﻣﻪ اش را ﺳﯿﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد .....

در طلوع غم نشینم خسته  با حاله عجیبی.........انت یا ربی و حبی

یک قطره چشیدیدم زمینای محبت 

گشتیم فنا زدریای محبت

تـو خـود بـه جامه خوابی و ساقیان صبوح
بـه یـاد چـشـم تـو گـیـرنـد جـام صـهبا را

ادب و شرم تو را خسرو مه رویان کرد

آفرین برتو که شایسته صد چندینی

یاران مدد که جذبه‌ی عشق قوی کمند
دیگر به جای پرخطری می‌کشد مرا

شبي گفتم به قليانم که از جانم چه ميخواهی؟
نوشت با خط دود خود،به دردت ميخورم گاهی
تو بر من مينهی آتش که دردت را نهم تسکين
من بيچاره ميسوزم تو از حالم چه ميدانی

یار شو ای مونس غمخوارگان 

چاره کن ای چاره ی بیچارپان 

قافله شد بی کسی ما ببین 

ای کس ما بی کسب ما ببین

نــقــاب آشــنــا بــســتـنـد کـز بـیـگـانـگـان رسـتـیـم
چـو بـازی خـتـم شـد بـیـگـانـه دیـدیـم آشـنـایان را