تا کشته وای محبت نشوی

سررشته عاشقی به دستت ندهند

دلم تنهاست ماتم دارم امشب

دلي سرشار از غم دارم امشب

به یكتایی ، قسم یكتاست عباس

به مردی شهره دنیاست عباس

اگر چه زاده‌ ام‌البنین است

ولیكن مادرش زهراست عباس

سرگشته چو پرگار همه عمر دویدیم

آخر به همان نقطه که بودیم رسیدیم

 ميازار موري كه دانه كش است

كه جان دارد و جانش شيرين خوش است 

نعره زد عشق که خونین جگری پیدا شد

حسن لرزید که صاحب نظری پیدا شد

عمر زاهد همه طي شدب تمناي بهشت       او ندانست ك در ترك تمناست بهشت        اين چ حرفيست ك در عالم بالاست بهشت   هركجانام حسين است همان جاست حسين     

منشين در پس اين بغض گران

مدران جمه خود را مدران 

مكن اي خسته در اين بغض درنگ

دل ديوانه تنها دل تنگ

میروم اما نمی پرسم ز خویش

ره کجا منزل کجا مقصود چیست

بوسه میبخشم ولی خود غافلم

کاین دل دیوانه را معبود کیست؟!

تورا از بین صد ها گل جدا کردم

تو سینه جشن عشقت رو به پا کردم