مرنجان دلم را که این مرغ وحشی

ز بامی که برخاست مشکل نشیند

ببخشید اقای ملکی  بیت اولی که اومد اشتباه شد ببخشید..معذرت....و اما شعر......درون دلت شهر بند ست راز.....نگر تا نبیند در شهر باز

زبان در کش ای مرد بسیار دان......که فردا قلم نیست بر بی زبان

ندارد چون دل خود رای من تاب نظر چندان

چه بر شمشیر مردم کش نگاهی می‌زند خود را

اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ
اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ 
اگر ملک سلیمانت ببخشند
در آخر خاک راهی عاقبت هیچ  بابا طاهر

چه خوش روزی بود روز جدایی........اگر با  وی نباشد بی وفایی

اگر چه تلخ  باشد فرقت یار............در او شیرین بود امید دیدار

راز دور افتادنم از خويش را از کس نپرس!

هيچکس ظلمي که من بر نفس خود کردم نکرد!

دل هر  ذره را که بشکافی......آفتابیش در میان بینی

يک نقطه بيش فرق رحيم و رجيم نيست
از نقطه اي بترس که شيطانيت کنند

.....................................................