نباید بستن اندر چیز و کس دل

که دل برداشتن کاریست مشکل

سعدی

لب نهادم به لب یار و سپردم جان را                  تا به امروز به این مرگ نمرده است کسی

                                                                                                         " صائب تبریزی " 

یـارا تـو همــــی باش ز ما  دور ولیکن

آگاه که این دل زفراغت به نشیب است

تو خود شعري و چون سحر و پري افسانه را ماني
به افسون کدامين شعر در دام من افتادي

يك بحر...سرشك بودم و عمري ..سوز
افسرده و پير مي شدم روز بروز
با خيل گرسنگان چو هم رزم شدم
سوزم :همه ساز گشت و شامم همه روز

                                                             "کارو"

زان یار دلنوازم شکریست با شکایـــــــت
گر نکته دان عشقی خوش بشنو این حکایت

حافظ

 ترسم که نمانم من از این رنج دریغا 

                                             کاندر دل من حسرت روی تو بماند  

                                                                                      (سعدی)

دیوانه دلی خفته در این خلوت خاموش

او زاده ی غم بود زغم های جهان گشت فراموش

شبی مجنون به لیلی گفت که ای محبوب بی همتا

                                                              تو را عاشق شود پیدا ولی مجنون نخواهد شد

                                                                                                                                             " حافظ "

دلم خون است تا حدی که وقتی از تو می گویم

فقط یک روح سرشارم که این تن را نمی فهمد