زاهـــــد و عجب و نماز و من و مستی و نیاز          تـــــــــــا تو را خود ز میان با که عنایت باشد

دوش از این غصه نخفتم که حکیمی میگفت          حـــــــــافظ ار مست بود جای شکایت باشد

"حافظ شیراز"

دوری از تو قسمت ما شد خدا داند چرا

اشک و آه و ناله و ماتم یار ما شد خدا داند چرا

ای معنـــــی عالم تحیر               عالم ز تو هم تهی و هم پر

نظامی گنجوی

راستی آور که شوی رستگار                  راستی از تو ظفر از کردگار

نظامی گنجوی

 روزگاري است كه خوبي خفته است

 و بدي بيدار است

 و هياهوي قناري ها،

 خواب جت ها را آشفته است

                                      فریدون مشیری

دوست مشمار آن که در نعمت زند لاف یاری و برادر خواندگی / دوست آن دانم که گیرد دست دوست در پریشان حالی و درماندگی

یک روز به شـــــیدایی در زلف تو آویـــــزم        وز آن لب شــــیرینت صد شور بر انگیزم

گر قصـــــد جفا داری اینک من و اینت سر        ور راه وفــــــا داری جان در قدمت ریزم

بس توبه و پرهیزم کز عشق تو باطل شد         من بعــــد بدان شرطم کز توبه بپرهیزم

"سعدی شیراز"

مرا نه سر نه سامان افریدند ...................پریشانم پریشان افریدند

پریشان خاطران رفتند درخاک........................مرا از خاک ایشان افریدند

در باغ رو ای ســــرو خرامان که خـلایق          گویند مگر باغ بهشت است و تو حوری

روی تو نه رویی ست کزو صبر توان کرد          لیکــــــن چه کنم گر نکنم صبر ضروری

ســـعدی به جفا دست امید از تو نــدارد          هــم جور تو بهتر که ز تو روی صبوری

یا گل نورسته شو ، یا بلبل شوریده باش                      یا چراغ خانه ، یا آتش به جان پروانه باش

فروغی بسطامی