یک نفر آمد صدایم کرد و رفت

در قفس بودم ، رهایم کرد و رفت

الناز اسفندفر

تا قفل قفس باز شد آن سوخته پر رفت

دلواپس ما بود ولیکن به سفر رفت

بنفشه نیک گو

تا شدم صید تو آسوده ز هر صیادم

وای برمن گر ازین قید کنی آزادم

فروغی بسطامی

   من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی حاصل

                                                                من از افسون چشم مست و او از بوی گیسویت 

                                                                                                         " حافظ " 

تو آرزوی بلندی و دست من کوتاه

تو دور دست امیدی و پای من خسته ست

همه وجود تو مهر است و جان من محروم

چراغ چشم تو سبزست و راه من بسته ست

"فریدون مشیری"

 ترسم  احوالم  ز تنهایی به رسوایی کشد

                                                        ترسم تنهایی است ورنه بیم رسواییم نیست

                                                                                                       " سعدی " 

تا شمع تو افروخت پروانه شدم

با صبر ،ز دیدن تو بیگانه شدم

در روی تو بیقرار شد مردم چشم

یعنی پری دیدم و دیوانه شدم

"مولوی"

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن

منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

حافظ

      نیکی و بدی که در نهاد بشر است

                                                     شادی و غمی که در قضا و قدر است

      با چرخ مکن حواله که اندر ره عقل

                                                    چرخ  از  تو   هزار  بار  بیچاره تر  است  .

                                                                          " حکیم عمر خیام " 

ترا زیباترین می دانم ای دوست
ز رویت عشق را می خوانم ای دوست
مرا در عاشقی کردی تو مجنون
چه لیلاوش شدی در جانم ای دوست!

داوود فتحی پور