* زبان ، تنها عضوى است كه در طول عمر انسان ، از حرف زدن ، نه درد مى گيرد و نه خسته مى شود. شكل و اندازه ى آن كوچك امّا جرم و گناه آن بزرگ است. چه بسيارند انسان هاى كافرى كه با گفتن يك جمله (شهادت به يگانگى خداوند) مسلمان و پاك مى شوند و يا مسلمانانى كه با گفتن كفر به خدا، يا انكار احكام دين ، كافر و نجس مى شوند.

* زبان از يك سو مى تواند با راستگويى ذكر و دعا و نصيحت ديگران ، صفا بيافريند و از سوى ديگر قادر است با نيش ‍ زدن به اين و آن ، كدورت ايجاد كند. زبان كليد عقل و چراغ علم و ساده ترين و ارزان ترين وسيله ى انتقال تمام علوم و تجربيات است .

*علماى اخلاق درباره ى زبان كتابها و مطالب بسيارى نوشته اند

.پيام ها:
1 پذيرش آنچه بر سرزبان هاست ، بدون تحقيق محكوم است. (تلقونه باَلسِنتكم )
2 سخن بايد بر اساس علم باشد. (تقولون باَفواهِكم ما ليس لكم به علم )
3 آبروى مردم را ساده ننگريم . (و تَحسِبونَه هَيّنا)
4 نقل تهمت ها و شايعات از گناهان كبيره است . (و هو عنداللّه عظيم )
5 كوچكى يا بزرگى گناه را بايد خداوند تعين كند. (عنداللّه عظيم )
6 همه ى اصحاب پيامبر اكرم عادل نبودند، بلكه گروهى از آنان مرتكب گناه بزرگ (تهمت به همسر پيامبر) شدند. (تَقولون باَفواهِكم ... و هو عنداللّه عظيم )
7 همه ى محاسبات انسان واقع بينانه نيست . (تَحسِبونه هَيّنا و هو عنداللّه عظيم )