قدیمی ها بیشتر از ما به خواص خنده واقف بودند. آنها می گفتند که خنده بر درد بی درمان دواست . شاید هم حال و حوصله و یا انگیزه بیشتری برای خندیدن داشتند اما مگر خندیدن نیازمند دلیل و یا حال و حوصله است؟

راستی چرا تا وقتی که کودک هستیم و هنوز مسئولیت چندانی بردوش ما نیست راحت می خندیم اما همین که بزرگ شدیم و بار زندگی را بر دوش خود احساس کردیم دنبال علت و انگیزه برای خندیدن می گردیم!

1- به طور کلی لبخند زدن با آزاد سازی انرژیهای ، توان انسان را برای مقابله با هر نوع استرس افزایش می دهد.

2- استرس ها و اضطراب ها چنان در روز بر انسان فشار می آورند که می توانند بر بدن نیز تاثیر منفی بگذارند . در این وضعیت بحران های روانی و یا اختلال های روان - تنی در انتظار افراد است . خنده از نظر کالبد شناختی - فیزیولوژیک - می تواند هورمون هایی را که برای جسم مفیدند آزاد سازد.

3- انرژی به همراه خنده در سطح بدن جاری می شود . گاهی که از دل می خندیم به گفته روانشناسان ، بدون اینکه خودمان خواسته باشیم در حال مدیتیشن قرار می گیریم.

4- برخی از متخصصان می گویند با هر بار خندیدن دیافراگم 100 حرکت انجام می دهد که مساوی با 10 دقیقه انجام ایروبیک است.

5- بی گمان وقتی انسان دچار ناراحتی و درد است توان خندیدن را از دست می دهد اما واقیت این است که خنده توان او را برای مقابله با درد و بیماری افزایش می دهد .

6- به غیر از کارکردهای روانی و جسمی که برای خنده بر شمردیم خنده از روی صمیمیت و همدلی نه از روی تمسخر یک زبان ارتباطی مناسب و گیرا میان انسان به حساب می آید . از قدیم گفته اند خنده خنده می آورد به طوری که به آسانی می تواند در یک فضا منتشر شده و به دیگران سرایت کند.

سلام 

از شما تشکر میکنم که چه خوب و شکیل موضوع خنده را بیان کردین