جمعی از مسئولین شهرستان کمیجان با هدف پاسداشت خانواده های معظم شهدا از خانواده های شهدای شهرستان کمیجان دیدار کردند.

مسئولین به دیدار خانواده شهیدان حسن عاشری، رضا غلامحسینی و اسدالله اسدی در شهر میلاجرد رفتند و از صبر و پایداری پدران و مادران شهدا و جانفشانی شهدا تقدیر کردند.

  حجت الاسلام رجبی مسئول نمایندگی ولی فقیه در سپاه ناحیه کمیجان خانواداه های معظم شهدا را مایه عزت و سربلندی کشور دانست و گفت: همه در قبال شهدا مسئول هستیم این شهدا بودند که با جانفشانی ها خود استقلال و امنیت و ارامش را درکشور برقرار کردند.

سیامک سليماني سرپرست فرمانداري در این دیدار گفت: بايد با تلاش و كوشش از خون شهيدان پاسداري كنيم و در جهت ترويج فرهنگ ايثار و شهادت گام برداريم.

وی در ادامه افزود : ياد و خاطره شهدا بزرگترين ميراثي است كه در ميان ما پا برجا مي ماند.

پرویز اميدي رئيس بنياد شهيد و امورايثارگران شهرستان گفت: در راستاي اجراي طرح سپاس با ياري خداوند متعال و با حضور مسئولين از خانواده شهدا و ايثارگران ديدار و دلجويي كرديم.

رئيس بنياد شهيد كميجان گفت : داشته هاي  كشور و انقلاب مرهون خون شهداء و صبر و مقاومت خانواده هاي اين عزيزان است و با فداكاري هاي شهدا و خانواده هاي آنان كشور به عزت و اقتدار رسيده است. همه مسئولان خادم و خدمتگزار پدران و مادران شهداء ايثارگران و جانبازان عزيز اين مرز و بوم هستيم و مطمئنا نسل‌هاي آينده در هیچ زمان فداكاری ها و جانفشاني هاي ‌آنان را در پاسداري از كشور  فراموش نخواهيم كرد.

سرگرد مهدي جانشين فرمانده سپاه ناحيه کمیجان بیان کرد: نظام مقدس جمهوري اسلامي پيشرفت و اعتلاي خود را مديون شهداء و خانواده آنان مي داند و ما نيز بايد تلاش كنيم تا با تمام وجود در خدمت خانواده معظم شاهد و ايثارگر باشيم.

 شهيد حسن عاشري كه در سال 40 در ميلاجرد متولد و در سال 61 در منطقه عملياتي رقابيه به شهادت رسيد.

شهيد اسداله اسدي كه در سال 42 در ميلاجرد متولد و در سال 67 در منطقه عملياتي جزيره مجنون به شهادت رسيد.

شهيد رضا غلامحسيني كه در سال 51 در ميلاجرد متولد و در سال 66 در منطقه عملياتي والفجر 10 به شهادت رسيد.

منبع سلام کمیجان

عشق بود و جبهه بود و جنگ بود

عرصه بر گُردان عاشق تنگ بود هر که تنها بر

سلاحش تکیه کرد مادری فرزند خود را هدیه کرد در

شبی که اشکمان چون رود شد یک نفر از بین ما

مفقود شدآنکه که سر دارد به سامان می رسد

آنکه که جان دارد به جانان می رسد دیده ام ،

دستی به سوی ماه رفت بی سر و جان تا لقاءالله

رفت زندگیمان در مسیر تیر بود خاک جبهه ، خاک

دامنگیر بود آنکه خود را مرد میدان فرض کرد آمد از

این نقطه طی الارض کرد هر که گِرد شعله چون

پروانه است پیکر صدپاره اش بر شانه است تن به

خاک و بوی یاسش می رسد بوی باروت از لباسش

می رسد دشمن افکنهای بی نام و نشان پوکه ی

خونین شده تسبیحشان کار هرکس نیست این

دیوانگی پیله وا می ماند از پروانگی