ای وای برمن گرفتم چی شد

همین آقای عیسی آبادی اونموقع دبیر هنر ما بود، حالا که مجددا به لیست مصاحبه شوندگان نگاه میکنم،متوجه این شدم که اکثر بچه های لیست همکلاسیم بودن و همینجوری یعنی دیمی انتخاب شده.

 مطالب زیر عیناً از وبلاگ وفس کپی شده است:

اواخر سال 90 در مطلبی چالش برانگیز پیرامون نام کتاب "کمیجان، سرزمین شگفت‌انگیز تات‌ها و مادها" در این وبلاگ بحث هایی پدید آمد. این کتاب در دی ماه 91 منتشر شد و در این چندماهه، هرازگاهی خبری از چاپ آن یا خبر جلسه بررسی این اثر و ... بر روی سایت های گوناگون مخابره گردید؛ یکی از این سایت ها، وبسایت "کازرون ما" است که خبر از چاپ این کتاب داده و تعدادی از خوانندگان نیز نظرات خود را درباره آن نوشته اند. اما نکته جالب توجه اینجاست که گویا نویسنده کتاب، دکتر عارف، به نظرات این افراد پاسخ گفته است.

از آنجا که دکتر عارف، پاسخی به نظرات خوانندگان این وبلاگ و یا وبسایت میلاجرد نداده اند، سئوال های بازدیدکنندگان و جواب های ایشان در اینجا نقل می گردد، به این امید که ایشان به نظرات مطرح در این وبلاگ نیز پاسخ گویند و یا حداقل توضیح دهند که چرا بدون اجازه و بدون ذکر منبع از تصاویر آقای امیرشاه محمدی بخصوص در جلد کتاب استفاده کرده اند.

خواننده ای با نام "جمالو": با سلام به نظر من گویش تاتی در کمیجان محدود است و اغلب کمیجان را با زبان ترکی می شناسند تا تاتی صرف نظر از این که قبلا اسم این منطقه به نام وفس بود می توان گفت نام کتاب باید به نام وفس می شد تا کمیجان حدود هشتاد درصد شهرستان کمیجان وخود شهر کمیجان زبان ترکی دارند نه تاتی......

جواب آقای دکتر عارف: جناب جمالو
دهکده های چند هزار ساله ای که به گویشزبانی تاتی تکلم می کنند علاوه بر جنوب روسیه و شال زنجان و اسفروین، در وفس، گورچان، فرک و چهر ه قان هم هستند و من در کتاب کمی جان به درستی و روشنی از آنها و بویژه وفس مطالب مهمی درج کرده ام. البته آغاز مطالعات تیم دانشگاهی ما در سال 1381 تحت عنوان وفس شناسی بود. اما چون بر اساس تقسیمات کشوری کمی جان به شهرستان تبدیل گردید ما نیز در سال 1391 نام کتاب را کمی جان گذاشتیم. به هر حال مردم کمی جان به سه زبان فارسی، ترکی و تاتی، با صدها گویش زنده تکلم می کنند.
من از توجه و دقت شما صمیمانه سپاسگزاری می کنم.
دکتر محمد عارف
2.12.1391
تهران

خواننده ای با نام "حسینی": من فکر میکنم این عنوار باید با سرزمین وفس تعلق میگرفت که کمی آنطرف تر از کمیجان هستند و پروفسور معروف امریکایی دونالد استیلو و بسیاری دیگر از زبان شناسان بنام گویش مردم وفس را تاتی دانسته اند آنچه که ارتباط خود را با زبان باستان هم حفظ کرده

جواب آقای دکتر عارف: جناب حسینی
با سپاس از توجه جنابعالی،
"تات "ی لزوما زبان یا گویش نیست. تات ها قبایلی پراکنده بوده اند که در شمال غربی ایران(آذربایجان) و در روستاههای زنجان و حتی در مناطقی از جنوب سیبری(آسیای میانه) زندگی کرده و هنوز هم در حال زندگی هستند. رد پای گویش تاتی در روستاههای مجاور از شهرستان آشتیان هم دیده شده است. و در حال حاضر هم به غیر از وفس 4 روستای دیگر کمی جان به گویش تاتی تکلم می کنند. در این کتاب از میلاجرد و انار و عیسی آباد و خنجین و چهره قان و عامره و فتح آباد و ده ها منطقه ی دیگر هم که تحت نام شهرستان کمی جان جریان دارند، آیینهایی سنتی نمایشی ثبت شده است. یافته های کتاب کمی جان الزاما در حوزه ی زبان شناسی نیست. بلکه آیینهای نمایشی سنتی است که به گمان نگارنده این آیینها ریشه در فرهنگ تات ها و مادها در هزاره ی پیش از میلاد مسیح دارد. به هر حال از نظر من همه ی این یافته ها متعلق به تمام مردم متمدن شهرستان کمی جان( 67 روستا با 4 بخش و دو مرکز) است.
با احترام
دکتر محمد عارف
14.3.1392.تهران

کتاب"کمیجان سرزمین شگفت انگیز تات ها و مادها" بازنویسی می شود

محمد عارف، نویسنده کتاب «کمیجان سرزمین شگفت‌انگیز تات‌ها و مادها» که به زودی به چاپ سوم می‌رسد، به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: این اثر سومین کتاب تخصصی‌ام در زمینه انسان‌شناسی هنر محسوب می‌شود. «کمیجان سرزمین شگفت‌انگیز تات‌ها و مادها» در کتابخانه‌های دانشگاههای لایپزیک آلمان، پنسیلوانیای امریکا و شرق‌شناسی ارمنستان لیبل خورده و مورد توجه دانشگاهیان قرار گرفته است.
 
وی با بیان این‌که کتاب «کمیجان سرزمین شگفت‌انگیز تات‌ها و مادها» حاصل 9 سال مطالعات میدانی و کتابخانه‌ای است، درباره محتوای آن توضیح داد: این کتاب شامل 47 آیین نمایشی سنتی مردم در 67 روستای شهرستان کمیجان و میلاجرد است و در دسته انسان‌شناسی هنر قرار دارد. آیین‌هایی که بیشتر آن‌ها دیگر اجرا نمی‌شوند از طریق گفتگوهایی با 119 سالمند آن منطقه گردآوری و دسته‌بندی و تحلیل و تفسیر شده است.
 
عارف ادامه داد: این کتاب ضمن ارائه مطالعاتی درباره مردم‌شناسی و نمایش‌های مردمی به آیین‌های نمایشی سنتی شهرستان کمیجان پرداخته و این آیین‌ها را در چند بخش دسته‌بندی کرده است. یکی از بخش‌ها به معرفی آیین‌های نمایشی بلاگردانی و درمان بیماری‌ها پرداخته که اشاره به رسومی در کمیجان دارد که با اجرای این آیین‌ها بیماری‌ها دفع می‌شد. در بخش دیگری از معرفی آیین‌ها به آیین‌هایی اشاره دارد که برای حاصلخیزی، باروری طبیعت و انسان‌نگاری خانواده انجام می‌شده که این آیین‌ها نیز در مواقعی مثل نباریدن باران اجرایی بود. همچنین در بخش بعدی این کتاب آیین‌های نمایشی پیشگویی، پیش‌کشی و هدیه دادن معرفی شده که در اجرای این آیین‌ها نیز هدف؛ آرزوی خوب برای افراد است که نگارنده آیین نمایشی عَلَم کِشی محرم را نیز در این بخش آورده است.
 
این نویسنده و پژوهشگر  معرفی آیین‌های نمایشی منسوخ شده به صورت تصویری را دیگر ویژگی «کمیجان سرزمین شگفت‌انگیز تات‌ها و مادها» دانست و درباره ضرورت بازنویسی این اثر گفت: دلیل اصلی من برای بازنویسی کتاب کمیجان ضرورت پرداختن به انگاره‌های انتروپولوژی در آیین‌های موجود و خیز برداشتن برای گام دوم این حوزه یعنی انسان‌شناسی آیین است.
 
وی درباره این حوزه پژوهشی توضیح داد: گام نخست پژوهش و نگارش در این محدوده کمی فراتر از مونوگرافی و مردم‌نگاری و از مهم‌ترین گام‌هایی است که دانش آکادمیک را با میدان تحقیق در هم می‌آمیزد و پای انسان‌شناختی هنر را در این قلمرو نوپا در ایران باز می‌کند. آیین‌هایی که به هزاره نخست پیش از میلاد برمی‌گردد و سابقه مدنی مردم کمیجان را آشکارتر می‌کند. یکی از این آیین‌ها به نام «قارا اوسکورمه» که به سیاه‌سرفه ترجمه شده و نمونه آن را می‌توان در ساختار دراماتیک ارسطو تطبیق کرد. مردم کمیجان ایران در این آیین به رعایت نموداری اساسی می‌پردازند که بعدها در ادبیات نمایشی یونان و روم و مصر و ایران و خاور نزدیک و سپس اروپا و قفقاز و به تازگی در دانشگاه‌های جهان به نمودار ارسطویی مشهور شده است.
 
به گفته عارف، ناخور گتیرمک (گله گاو آوردن) و نی چالماک (نی‌درمانی) از این آیین‌ها هستند که در گذشته‌ای بسیار دور در فرهنگ مردم کمیجان مرسوم بوده و در نیمه دوم قرن بیستم با عنوان موسیقی درمانی در دانشگاه‌ها و اماکن هنری مطرح و رایج شده است. موسیقی درمانی از آیین‌های نمایشی سنتی مردم کمیجان به شمار می‌آید و از کارکردهایی علمی و فرهنگی و دینی و اجتماعی برخوردار است.

وی در بیان اهمیت بازنویسی «کمیجان سرزمین شگفت انگیز تات‌ها و مادها» افزود: این مرحله از بازنویسی الزاما به تجزیه و تحلیل و تفسیرگرایی آیین‌ها پرداخته خواهد شد و در صورت امکان به خاستگاه شناختی داده‌ها از لحاظ زمانی و مکانی می‌پردازد. بنابراین نظریه‌های برانیسلاو مالینوفسکی، کلیفورد گیرتز، کلارک ویسلر، مارگرت مید و دیگر تئوریسین‌های حوزه‌های انسان‌شناسی محیطی، فیزیکی، زبانی و باستانی را با رویکردهایی که در گمانه‌های اشاعه یا کارکردهای گونه گون یا شخصیت و فرهنگ را که در اغلب آیین‌ها و فرهنگ مردم کمیجان ریشه داشته مورد بررسی و تحلیل و توصیف قرار خواهد گرفت.
 
عارف با اشاره به توجه دانشمندان، پژوهشگران، دانشجویان و انجمن های انسان‌شناختی دانشگاه‌های ایران و خارج از کشور به این کتاب گفت: «کمیجان سرزمین شگفت انگیز تات‌ها و مادها» مطالعات انسان‌شناسی فرهنگی را از دریچه‌های رنگارنگ هنر به خوانندگان خود عرضه می‌کند و کوشش کرده است که سه رشته معتبر و پویای «انسان شناسی» و «هنر» و «فرهنگ عامه» را معطوف به خود کند. همچنین، در صدا وسیمای جمهوری اسلامی ایران داده‌های این کتاب به منظور تولید 40 آیتم نمایشی کهن و بکر مورد توجه قرار گرفته است. البته منتقدان محلی نیز نظراتی داشته‌اند که بررسی آن‌ها نیز ضروری و در صورت نیاز انجام اصلاحات از اهداف این مرحله از چاپ است.
 
پیش از این کتاب‌های دیگری چون «باران و بوران»، «درخت گیان» هم در حوزه انسان‌شناسی و انسان‌شناسی هنر به قلم محمد عارف منتشر شده بود. «کمیجان سرزمین شگفت‌انگیز تات‌ها و مادها» را انتشارات طهوری منتشر کرده است.