ادم‏ ‏وقتی‏ ‏جوان‏ ‏است‏ ‏به‏ ‏پیری‏ ‏جور‏ ‏دیگری‏ ‏فکر‏ ‏میکند.
فکر‏ ‏میکند‏ ‏پیری‏ ‏یک‏ ‏حالت‏ ‏عجیب‏ ‏و‏ ‏غریبی‏ ‏است‏ ‏
که‏ ‏به‏ ‏اندازه‏ ‏صدها‏ ‏کیلومتر‏ ‏و‏ ‏صدها‏ ‏سال‏ ‏از‏ ‏ادم‏ ‏دور‏ ‏است.
ادم‏ ‏وقتی‏ ‏به‏ ‏ان‏ ‏میرسد‏ ‏میبیند‏ ‏
هنوز‏ ‏همان‏ ‏دخترک‏ ‏چهارده‏ ‏ساله‏ ‏‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏موهایش‏ ‏سفید‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏دور‏ ‏چشم‏ ‏هایش‏ ‏چین‏ ‏افتاده‏ ‏،‏ ‏پاهایش‏ ‏ضعف‏ ‏میرود‏ ‏و‏ ‏نمیتواند‏ ‏پله‏ ‏ها‏ ‏را‏ ‏سه‏ ‏تا‏ ‏یکی‏ ‏کند‏ ‏

ازهمه‏ ‏بدتر‏ ‏بار‏ ‏خاطره‏ ‏هاست‏ ‏که‏ ‏روی‏ ‏دوش‏ ‏ادم‏ ‏سنگینی‏ ‏میکند‏ ‏‏ ‏...

‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏چهل‏ ‏سالگی.......‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏........‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏..........‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏ناهید‏ ‏طباطبایی‏ ‏

_________________
همـه چیزهــای از دسـت رفتــــــه یک روز برمی گـــردنـد ،

اما درسـت وقتــی که یــاد می گیــریم بـــدون آنهـا زندگــــی کنیـم !