داریم خط زندگیمون  رو رسم می‌کنیم که یک خط ناخواسته میاد و خط زندگیمون رو 

قطع می‌کنه....خطها رو روی کاغذ رسم کنیم و به حاصل این دو تقاطع نگاه کنیم...

دو خط همدیگر رو در یک نقطه قطع می‌کنند...خط زندگی و خط رنج ها و درد ها...

خوب نگاه کنیم تا خودمون  این دو نکته رو ببینیم : اول این که خط رنج هر چقدر 

ضخیم ، توان قطع کردن خط زندگی رو نداره...بعد از برخورد ، زندگی هنوز ادامه

 داره...دوم اینکه خط رنج هر چقدر هم که بزرگ باشه فقط در یک نقطه زندگی ما

 رو قطع میکنه...گفتیم:خیلی سخت می گذرد ، چه باید کرد؟شیخ گفت خودتان که 

می گویید : سخت می گذرد ، سخت که نمی ماند...پس خدا را شکر که میگذرد و 

نمی ماند...