سفر مگو که دل از خود سفر نخواهد کرد

اگر منم که دلم بی تو سر نخواهد کرد

من و تو پنجره های قطار در سفریم

سفر مرا به تو نزدیکتر نخواهد کرد

نمیدانم چرا بیمارم امشب

سکوتی خفته در گفتارم امشب

غم اشک دلم آهسته می گفت

پریشان از فراق یارم امشب .

دست من کوتاه از دیدار توست

قلب من اما همیشه یاد توست .

هیـــــچگاه فکر نمیکردم اینقدر گران قیمت باشم.....
به هرکس رسیدم...
"مـــــــــــرا"فروخت.....

زندگی زنجیره ای از آغازهاست مثل طلوع هر روزه خورشید

گویند زمانی که خورشید غروب می کند وچشم آسمان در فراقش از گریه گلگون می شود .پرندگان هراسان خبر مرگ خورشید را به موج و دریا و ساحل و ماهیان می رسانند و همه برای وداع با خورشید در واپسین لحظات پریشان می شوند 

به سنگ ساحل مغرب شکست زورق مهر
پرندگان هراسان به پرس و جو رفتند
به ماهیان خبر غرق آفتاب رسید
نفس زنان به تماشای حال او رفتند
هزار روح پریشان به هر تلاطم موج
برآمدند و به گرداب فرو رفتند

ولی در این میان تنها پرستو بود که می دانست که هر غروبی را طلوعی دیگر در آغوش می کشد و هر وداعی سلامی دیگر در بر دارد . 

خورشید . زخم خورده و گسسته وگداخته
میرفت و اشک سرخش 
بر آب میچکید
دیگر دلش به ماتم مرگش نمی تپید
زیرا که فردا 
دوباره از دل امواج می دمید

هنوز تازه تر از قصه من و تو قصه ای نیست. هنوز کسی نیومده که مثل من و تو ، جرات کنه به عشق نگاه کنه ! هنوز کسی نتونسته پرهای خسته شو ، مثل تو در حیرونی وا کنه ! تا اوج پرواز کنه و نترسه از پریدن و باز پریدن !

هنوز کسی نیومده تا پاشو ، تو جا پای تو بگذاره . تو رسم عشق رو جاودانه کردی و معنی عشق رو ، زندگی کردی . با بال های خودت پریدی ، شگفتی رو چشیدی ، دلباختن و سر سپردن رو آموختی ، هر روز بیشتری شدی ، عطر باورت رو با همه تقسیم کردی . بزرگ و بزرگ تر شدی تا جایی که برای دیدنت ، نگاه کم آوردیم . دست هامون برای گرفتن دستهای تو کوتاه شد و تو اونقدر دور شدی که دیگه ، باورت نکردیم . ازت افسانه ساختیم ، توی قصه ها جست و جوت کردیم و توی شعرا یادت کردیم . ازت غزل و دوبیتی و رباعی و دلنوشته ساختیم . اسمت رو روی زیبایی های دست نیافتنی گذاشتیم و مثل یک راز سر بسته تو گنجه احساسمون ، پنهونت کردیم .

اما من ! تا تو لیلی هستی ، مجنونم . باورم شدی ، حسی تو رگام شدی ، خونم شدی ، نور چشم های دیر باورم شدی. روشنی دلم شدی . هنوز برای شبای سرگشتگی تو بی تابم ! برای دقیقه های پنهون تو ، پیدایم . برای فصل های دلتنگی ات ، یارم . برای شنیدن دردهای تو ، درمانم . هنوز عطش تو را دارم . تشنگی ام با شنیدن نام تو سیراب می شه . کسالتم با یاد آوری عبور تو ، شادمان می شه . اندوهم با شوق دیدن تو ، سبز می شه . " تو بی قراریِ منی " . من بی قرار توام و در این وادی حیرت ، هر لحظه با تو وصلم . و هر نفس با تو زنده ام .

کجایی لیلی که امروز ، برای دیدن تو ، به چله نشسته ام و تا تو به قلب مشتاقم فرود نیایی از چله بر نمی خیزم . به جنونت اقتدا می کنم و باز برای تو می نویسم

برای شب های آغشته به تو

فقط برای تو ....

هرگاه دلت یاد کسی کرد و فرو ریخت ، آنگاه به یاد آر که من نیز به یاد تو چنینم...

من بودم

تو

و یک عالمه حرف...

و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان می داد!!!

کاش بودی و

می فهمیدی

وقت دلتنگی

یک آه

چقدر وزن دارد...

لطفا هی نپرس دلتنگی چه معنی دارد ؟

دلتنگی معنی ندارد ...

درد دارد

          با حس عجیبی ، با حال غریبی دلم تنگته

                       پر از عشق عادت ، بدون حسادت دلم تنگته

                        گله بی گلایه ، بدون کنایه دلم تنگته

                        پر از فکر رنگی یه جور قشنگی دلم تنگته

            تو جایی که هیچکی واسه هیچکی نیست همه دل پریشون

                       دلم تنگه تنگه واسه خاطرات که کهنه نمیشن

                        دلم تنگه تنگه برای یه لحظه کنار تو بودن

          یه شب شد هزار شب که خاموش خوابن چراغای روشن

                       منه دل شکسته با این فکر خسته دلم تنگته

                                با چشمای نمناک دلم تنگته

                       ببین که چه ساده ، بدون اراده دلم تنگته

                       مثل این ترانه چقدر عاشقانه دلم تنگته

                 تو نیستی که دنیا به سازم نرقصه به کامم نباشه

            چقدر منتظر شم که شاید از این عشق سراغی بگیری

                  کجا؟ کی؟ کدومروز؟ منو با تمام دلت میپذیری

                  منه دل شکسته با این فکر خسته دلم تنگته