بسمه تعالی

لحظه ای غافل شدیم ، صد سال راهمان دور شد

در سالهای نه چندان دور  تقریباً سالهای 1300 شمسی ، عبدالحسین فرمانروا که حاکم اراک بود پسرش عبدالمجید فیروز که مالک چندین روستای اطراف اراک از جمله میلاجرد که بزرگترین آنها نیز بود ، بخشداری برای میلاجرد تعیین و با یکدستگاه بی سیم در میلاجرد برقرار کرد و میلاجرد مرکزیت روستاهای اطراف شد ، مدتی نگذشت که  متولیان میلاجرد موقعیت سیاسی و مقام خود را در خطر دیدند و شروع به کارشکنی کردند و کار را به آنجا رساندند که امنیت مالی و جانی بخشدار را به خطر خطر انداختند وبخشدار هم لاجرم بساطش را جمع کرد و به کمیجان که در آن زمان یک روستای متروکه و کوچک و ناهموار بود نقل مکان کرد که از دور کارهای میلاجرد را رتق و فتق دهد ، طولی نکشید که عبدالمجید پاسگاه ژاندارمری را نیز به نام میلاجرد دایر کرد که بعدها آن هم به دلایلی به کمیجان انتقال پیدا کرد به چشم خود دیدم که همه ژاندارمها صاحب اسبهای قوی هیکل و سرخ رنگ بودند البته آن زمان که ارباب صاحب قدرت بود برای روستای خود کارهای بزرگی انجام می دادند از جمله فراهانچی برای روستای دهنو خود پاسگاه و بهداری برقرار کرده بود البته کمیجانیها هم بخاطر رد گم کردن بین عوام شایعه کردند که دولت بخشدار و بی سیم پاسگاه را به وفس داده و چون وفس راهش صعب العبور است دفتر بخشداری و پاسگاه و بی سیم در کمیجان برقرار شده و در بین اکثر روستاها ، میلاجرد از نظر جغرافیایی و آبادانی و داشتن جمعیت بسیار از زمانهای دور قابلت شهر شدن را داشته و کوتاهی های خودمان و فرصت طلبیهای رقیبان ، میلاجرد را از مسیر ترقی باز داشتند . ساکنین میلاجرد تکرو بودند بدین معنی که هر کسی که کار و بار خودش برقرار می شد با دیگران کاری نداشتند و از شرکت در کارهای گروهی سر باز می زدند . ما از کودکی روستاهای کمیجان و خنداب را دیده بودیم همشان اذعان داشتند که میلاجرد قریه بزرگی است چه کسی باور می کرد که یک روز ی خودشان از میلاجرد جلو بیفتند و حتی نام این قریه بزرگ را بایکوت کنند حتی همدستی کردند که نامش از رادیو محلی پخش نشود در تابلوهای بین راهی اسمش را تراشیدند و کمرنگ کردند که جلب توجه نکند و مسئولینی که به محل می آیند زیر مجموعه ده خودشان قلمداد کنند . حالا ببینیم خندابیها چکار کردند که ده کوچکی را رسماً شهر کردند در حدود بیست سال قبل حدود 76 نفر مصمم شدند بواسطه شخصی که در وزارت کشور بود و بعدها یکی از محلیها را که اندک سوادی داشت بعنوان فرماندار معرفی کردند و دو قرون(ریال) هم دادند چند طبق کاغذ خریدند ، انگشت و امضاء هم که خدا برکت بدهد گرفتند گاهی وزرات کشور میرفتند و می آمدند و گاهی جلوی مجلس شورای اسلامی دست بدامان وکیل شدند همه اینها دست به دست هم دادند و مسئولین هم که خوب بلدند ماده تبصره آوردند با توجه بموقعیت سوق الجیشی و استراتژیک روستای خنداب به شهر تبدیل شد .

فضل الله المجاهدین علی القاعدین

کوشش کردند و به خواسته هایشان رسیدند و ماها نشستیم و نگاه کردیم .

حرف های بسیار خوبی را مطرح کردید

کار میلاجرد الان شده مصداق این آیه:

خدا سرنوشت هیچ قوم و ملتی را تغییر نمی دهد مگر آنکه خودشان آن را تغییر دهند

جاده استراتژیکی میلاجرد در نزدیکی محممود آباد به خاده یک کیلومتر الان سالهاست بلاتکلیف رها شده است که اگر این مهم اتفاق می افتاد اقتصاد به رکورد نشسته میلاجرد رونق می گرفت.

ای مردم عزیز و غیور میلاجرد:

اگر جمعیت بالای بیست هزار نفری میلاجرد از عهده اخذ رضایت یک نفر معارض برای باز شدند این جاده بسیار با اهمیت را ندارد دیگر نه از خدا و نه از هیچ شخص سومی انتظار معجزه نداشته باشیم.

مردم عزیز درد ما این نیست که حالا مراسم عزاداری ما از شبکه آفتاب کم پخش شد یا نشد . یا زیرنویس جا به جا شد به جای میلاجرد کلمه کمیجان نوشته شود . این ها همه ملعبه ای ساخت دست بعضی ها تا چند صباحی ما را با آن مشغول کنند . الان درد واقعی ما این جاده است.

من حساب کردم اگر 500 نفر جمع شویم نفری یکصد هزار تومان بدهیم پول این معارض جور می شود . اولی هم خودم که در همینجا اعلام آمادگی می کنم.

با توجه به اینکه مشکل  1 کیلومتر باقی مانده جاده محمود آباد - میلاجرد با گذشت چندین سال حل نشده است این بنده از بابت پرداخت مبلغی به معارض اعلام آمادگی می کنم.