یار من یوسف نیا، اینجا کسی یعقوب نیست

 لحظه ای چشمانشان، از دوریت مرطوب نیست

ای گل زیبای من! از غربتت اشکی نریخت

نازنین! اینجا خدا هم پیششان محبوب نیست

نوبهارم درفراقت هیچ کس محزون نشد

منجی انسانییت! اینجا شرایط جور نیست

گرچه در هر جمعه ای، زیبا، دعایت می کنند

این دعاها بر زبان است؛ جنسشان مرغوب نیست

مهربان، اینجا همه مرعوب دنیا گشته اند

طوق ها بر گردن است و، هیچکس منصور نیست

گر چه در هر صبح و شام، داد از تمنای ظهورت می زنند

این تمنا بر لبان است؛ قلبشان مشروب نیست

یادگار رحمت للعالمین! اینجا کسی از رحمتت چیزی نگفت

دائم از شمشیر و گردن صحبت است و، هیچ  نیست

ای گل نرگس، حضورت را کسی هشیار نیست

لحظه ای چشمانشان را شستشوی آب نیست

میگویند نوشته ها از گفته ها معتبر ترند ...

دوازده هزار نامه ی دعوت نوشتند،

ولی با بیش از سی هزار نیزه و شمشیر به استقبال رفتند !

آقای من ، راز بی نشانی بودن ات را اکنون میفهمم ؛

کاش نامه هایی که تمبر صداقت نداشتند هیچگاه به نشانی نمی رسیدند ...

                                                                                                   به امید فرا رسیدن فصل  بهار انسانیت

                                                             ***به امید  فرا رسیدن فصل بهار انسانیت***

                                                                      ***اللهم عجل الولیک الفرج***

خواهم که شبی، محرم اسرار تو باشم         در خانه دل، راز نگه دار تو باشم.

ای یوسف بازار ملاحت! من مسکین،         آن مایه ندارم که خریدار تو باشم.

 هر مرغ شود شاد که از دام گریزد،          من شاد از آنم که گرفتار تو باشم.

گر خلوت وصل تو، برازنده من نیست،         بگذار که در سایه دیوار تو باشم.

مرهم نتوان یافت، مگر داغ تو جویم         عزّت نتوان جست، مگر خوار تو باشم.

تا کی به من سوخته دل، رخ ننمایی؟         تا چند، چنین تشنة‌ دیدار تو باشم؟

دردی است مرا از تو که بهبود نجویم،         بهبود من این است که بیمار تو باشم.

مَپْسند که از حسرت روی تو، چو «نظمی»         رسوا به سر کوچه و بازار تو باشم.

یکی بیاد نشون بده خیمه بی نشونه رو

یکی بیاد پیدا کنه غریب این زمونه رو

تنگه دلم، تنگه دلم زمونه صد رنگی داره

میون اهل زمونه غریبی دلتنگی داره

آی آدما ، آی آدما یاد غریب ثواب داره

زندگی بی حضور اون عذاب داره، عذاب داره

دل آتیش گرفته مو ذلیل این و اون نکن

عاشق چندین ساله تو عاشق این و اون نکن

دیگه صدایی نمیاد یه گوش خسته دلم

راه ها همه بسته شده به روی صفحه ی دلم

تازگی ها خیلی زیاد دلم بهونه میگیره

برات شده به این دلم سائل تو غربت میمیره

برس به داد دل من تو سینه ام غوغا شده

میون اهل زمونه سائل تو تنها شده

خونه دلم خونه دلم غریبی گشته حاصلم

یکه و تنها جمعه ها شده تو صحرا منزلم

ثانیه های بی کسی امون نمیده به کسی

خدا کنه تموم بشه این غربت و دلواپسی

طاقت ندارم آقا جون بی تو نفس کشیدنو

طعن همه شنیدنو روی تو رو ندیدنو

شبای جمه تا به صبح صدای گریه هات میاد

دعای ندبه که میشه میگن صدای پات میاد

مسافر خسته ی من کی برمیگردی از سفر؟

من بلا گردونت میشم اگه میشه منم ببر

تلخی زهر انتظار به کام عاشق شیرینه

خدا کریمه سائلم یه روز آقاشو میبینه

قافیه های دل من تنگه برای شعر تو

ظرف دلم لبریزه از خاطره های مهر تو

یادش بخیر روزایی که بی تو نفس نمیزدم

سرم رو هی به میله تنگ قفس نمیزدم

قفس بدون قناری دیگه تماشا نداره

روزی که جام خالی بشه میگن که همتا نداره

آرزومه که عاقبت عاشق سربه راه بشم

فکر نمی کردم که یه روز رفیق نیمه راه بشم

عاشق که تنها میمونه حدیث غربت میخونه

اگه هزار سالم نیای یه انتظارت میمونه

حالا که یاری ندارم دیگه نگاری ندارم

خدا نکرده نگی که من با تو کاری ندارم

کار رسیده به جایی که مجنون خطابم میکنن

اگه نیایی به خدا همه جوابم میکنن

چهره زرد سائلت دیگه خریدار نداره

عاشق اگه عاشق باشه به این چیزا کار نداره

دلم گرفته به خدا از فتنه های زمونه

تسلی دلم اینه خوب و بدی ها میمونه

اینقدر میگردم تا یه روز پیدا کنم نشونی تو

نشون میدم به عاشقات چشمای آسمونی تو

شبایی که گُر میگرم یاد قدیما میکنم

تو قطره های پاک اشک عکسشو پیدا میکنم

یکی میگه تموم کنم درد دل شکسته رو

بغض گلوم وا میکنه این گره های بسته رو

وقتی که برگرده آقام دلها رو شیدا میکنه

آدمای گم شده رو میگرده پیدا میکنه

درسته حالا حرف دل دیگه خریدار نداره

ولی بازم داد می زنم آقا دیگه یار نداره

آقا میگن تو جمعه ها سرمیزنی به عاشقات

یعنی میشه اسم منم یه باز باشه توی دعات؟

آقا صدای خسته مو میشنوی که داد میزنه ؟

میگه امام عاشقا این حرفهای دل منه

اگه منو جواب کنی دردمو پس به کی بگم؟

مگه نگفتی تو بیای حل میشه درد و مشکلم ؟

توی نگاه آدما هیچ چیزی پیدا نمیشه

من نمیگم که دل من واسه تو تنگه همیشه

اما یه وقتا که یه کم به قلب من نگاه کنی

شاید یه چی پیدا بشه قلبمو به صفا کنی

الهی زود بیاد یه روز بگن پاشو که صبح شده

شبت دیگه سراومده پاشو اذونه صبح شده

آقا غریبی میدونم غریب این جدایی ها

مثل حسین (ع) فاطمه(س) اسر بی وفایی ها

آقا دلم تنگ برات چرا به خوابم نمیای ؟

آره بدم خوب میدونم نشه یه وقت منو نخوای

صفحه های دفتر ما پرشده از نوشته ها

همش یه جمله است که میگه «آقا کجایی پس؟ بیا

    آقا قسم به جان شما خوب می شوم                  باور کن آخرش به خدا خوب می شوم

این روزها ز دست دل خویش شاکیم
قدری تحملم بنما خوب می شوم

حتی اگر گناه خلایق کشم به دوش
با یک نگاه لطف شما خوب می شوم

من ننگ و عار حضرتتان تا به کی شوم
کی از دعای اهل بکا خوب می شوم

با یک دعای مادر دلسوز و مهربان
ام الائمه النجبا خوب می شوم

جمعی کبوتر حرم فاطمه شدند
من هم شبیه آن شهدا خوب می شوم

من بدترین غلام حقیر ولایتم
ای بهترین امام بیا خوب می شوم

با این همه بدی به ظهور شما قسم
با یک نسیم کرب و بلا خوب می شوم

                                  درانتظار طلعت صبح وصال تو *** دل می تپد به شوق طلوع جمال تو

با غفلتی که هست همیشه ز سوی ما *** اصلا نکرده ایم مراعات حال تو

اینجا کسی به یاد شما دل نمی دهد *** هستیم بی خیال و همیشه وبال تو

کمتر دلی برای شما تنگ می شود *** بی مهری است باعث رنج و ملال تو

از بس که دل سپرده ایم به نانهای شبهه ای *** از یاد رفته سفره رزق حلال تو

گرچه گناه حاصل این عمر رفته است *** داریم امید دیدن ماه جمال تو

بر در نیامده تو به سائل عطا کنی *** پیدا نشد کسی که بفهمد خصال تو

تو غصه دار کرب و بلا و مدینه ای *** بر قلب ماست درد و غم بی مثال تو

پایان بده به دوری چشم انتظارها *** ما را رسان به غافله نی سوارها