آمدن بهار مساوی سبزه سنلبل ریحان

چو مثل تولید نوزادگان نوگل خندان

تابستان پرمیوه های رنگارنگ شیرین

چو مثل جوان پرتوان جوانان جاویدان

ثمره عمر ما هست پاییز در بهارتابستان

بهره برداری از عمر زدست رفته آسان

 چوسرد قد خمیده بی حاصل زمستان

مثل آدمی که ندارد توشه ای پیدا درآن

روزگار ما بهم ریخته نه بهار هست باران

نه روزی ایام  قدیم میوه شیرین ارزان

نه کاری بهرجوانان پیر شهر بهارتابستان

همه مردم شهر دربیکاری هستند سرگردان

نه حاصلی هست دست رنج پاییز زمستان

همگام هست وضع اوضاع خراب و چنان

 جلالی زوضع اوضاع چیزی مگو

 مردم درخواب هستندچیزی مگو

ای آبادان هموطن بلا دیده اشگ شما

ازمسئول بی خرد دل پرخون ما شما

شما ای هموطن گرچه دوریم از شما

عزیزی برای ایران چو جان ما  جان شما

شما هستید گرفتار افراد بی خرد

آما ملت داند درد خود درد شما

وقتی اختلاف در میان  مردم شهر افتاد

 اونا.چند نفر بودن ضرر آن به عموم افتاد

نداشت خیری بهرعموم چه حاصل شد؟

آیا  پیشرفت شهر شدمردم ازشهر غافل شد؟

فعلاخیر عمومی نگاه.عاقل به قهقرا رفته

نه آنکه خیرنبود درکار شهر به تاراج رفته

هیچ پیگیر عمرانی نه شدنام شهرازقلم افتاد

این سکوت شهرننگ هست شهرازنفس افتاد

بودجه ما را تبانی شد به شهر دیگری بردن

بودجه را بردن خوردن به نادانی ما گل گفتن

بجای بودجه عمرانی برای مردم اختلاف آوردن

شهردیگری بودجه رابردن همه باچشم خوددیدن