بازیهای محلی قدیم میلاجرد - قاپ بازی (آشّوق) - Āššoq - قاپ استخوان کوچکی است شبیه مکعب مستطیل که در ناحیه زانوی پای گوسفندان قراردارد که درزبان محلی به آن آشّوق می گویند.

اواخر پاییز که مردم روستا  کار کشاورزیشان تعطیل می شد بهترین و مهمترین سرگرمیشان قا پ بازی بود.قاپ بازی به صورتهای مختلف وبا نامهای گوناگون انجام می شد .اما اکثر بازی ها درون یک خط دایره ای شکل انجام می شد .هر بازی قوانین  ومقررات خاصی داشت که با بازی کردن و تجربه  یاد گرفته می شد .وهیچکس آن را آموزش نمی داد .قاپها چون تقریبا شبیه به همند و فقط از نظر کوچکی و بزرگی باهم تفاوت دارند رنگ می شدندوبوسیله ساییدن وشکستن قسمتی از آنها به شکلهای مختلف در می آمدند و هرکدام نا م مخصوصی داشتند . بعضی از قابها را با سرب پر می کردند تا در موقع بازی به راحتی از دایره خارج نشود و یا سطح آن جا به جا نشود و بعضی ها هم  سطح آلچی یا توخان را آنقدر می سابیدند تا صاف شود و به راحتی به حالت اسب یا خر بایستد که به آن قابها تیش می گفتند . قاپ بازی از اواخر پاییز تا نزدیک عید ادامه داشت ودرست مثل حالا که نوجوانان واکثر مردم دایما مشغول ور رفتن با گوشیهای موبایل هستند آن موقع با قاپها ور می رفتند .بعضی از بچه ها قابها را با نخ به هم وصل می کردند و از سقف خانه آویزان میکردند. 

هر « قابي» داراي چهار وجه با چهار نام مختلف است كه عبارتند از « توُخان » به فارسي« اسب» سطح باريك و صاف، « آلچي » به فارسي« خر » سطح باريك و ناصاف، « جيك » سطح چاله دار مقابل « بوُك يا پيك » سطح بر آمده است، مي باشد و در اصطلاح فارسي كه مي گويند: « جيك و پيك شان يكيست» همان است.یعنی با هم راز و رمزی دارند و پشت و رویشان یکی می باشد!

 و اگر حالت ایستایی و روی کله می ایستاد را که اگر وجه در نظر بگیریم، وجه پنجم و ششم حساب می شود که آن را هم« اُمّا»omma می گفتند .                         

حالتهای قرار گرفتن قاب - آلچی - توخان - جیک - بوک البته وجه پنجم و ششمی هم هست که اگر قاب به حالت ایستاده قرار گیرد اومّا می گویند 

جوفته
jofta
بازی دیگری است که با استفاده ازهمان قاپها انجام می گیرد که بسیاربرای تطابق چشم و حرکت دستها مفید است.                                                                                        

باش ( مَرّه)

Bāš- marra
 
دربازی جوفته بازیکنان ابتدا دایره نسبتاً بزرگی روی زمین بازی رسم می کنند. سپس در فاصله حدوداً دو متری آن خط کوچک و مستقیمی می کشند که این خط محل شروع بازی است و به آن باش یا مره می گویند.                                                                                                                                                                              

قارّوق

qarrox
 
گاهی هنگام بازی یکی از قاپها به نزدیکی خط دایره می رسد که به این حالت قارّوخ می گویند. این حالت مانند پنالتی در فوتبال است. در این صورت بازیکن می تواند قاپ سَقَّه یا مالکه خود را به قاپ درون خط بچسباند و با یک فشار کوچک آن را ازدایره خارج نماید. میزان برد و باخت هر بازیکن به تعداد قاپهایی است که توانسته با این شرایط از دایره خارج کند.                                                                                                                                                        

سَقَّه 
Səqqə

قاپ اگر از پای گاو و یا گوساله خارج شود مخصوصاً در بازی جوفته استفاده می شود به آن سَقَّه می گویند.         

توضیحی کوتاه روش بازی " جوفتهَ

این بازی دو نفره یا چند نفره اتجام می شود. یک نوع آن که چند نفره انجام می شود که در زبان محلی میلاجردبه آن جوفتهَ می گویند .  به این صورت بازی می شود دایره ای روی زمین به قطر تقریباً یک و نیم متر رسم می شود و در وسط قطر دایره تعدادی آشیق به ردیف قرار داده می شود، بازیکنان باهم به توافق می رسند که هر کدام چند تا آشیق بایستی در ابتدای بازی در داخل دایره می خواهند بگذارند،  و از فاصله ی چند متری یا همان مرّه به وسیله ی آشیقی که با ریختن سرب در سوراخ آن سنگین شده است، یه سقّه که استخوان پای گاو است نشانه گیری می کنند.

برای مشخص شدن نوبت کسانی که بازی می کنند ابتدا یکی از بازیکنان یا یک شخصی که در بازی نیست همه ی آشیق هایی که قرار است با آن نشانه گیری شود جمع می کند و با دست در همان حد فاصله ی بازی که مشخص شده همه ی آنها را باهم به طرف بالا پرتاب می کند. آشیق ها هر کدام در جا های مختلفی از زمین فرود می آیند (همانند انداختن تاس)، صاحب همان آشیق که در فاصله ی دورتری از دایره قرار می گیرد بازی را شروع می کند و به ترتیب تا صاحب نزدیکترین آن به دایره. بازیکنان به ترتیبی که گفته شد هر کدام نشانه گیری می کنند تا آشیق های ردیف شده در وسط دایره را بزنند. اگر هیچکدام  نتوانستند از این طرف دایره آشیق ها را بزنند، به ترتیب افتادن به هنگام نشانه گیری در آن طرف دایره، از صاحب دورترین آشیق دو باره بازی شروع می شود تا صاحب نزدیکترین. اگر کسی توانست یک یا چند تا از آنها را بزند و از دایره بیرون کند، آنهایی که از دایره بیرون هستند بر می دارد و بازی توسط همان شخص و از همان جایی که  نشانه گیرش افتاده است ادامه می یابد و نشانه گیری می کند.

اما یک استثنا وجود دارد و آن اینکه  اگر نشانه گیرش یا همان سقّه در داخل دایره افتاده باشد، بازی از داخل دایره شروع و نشانه گیری می کند و اگر او نتوانست آشیق دیگری را از دایره بیرون کند به همان ترتیبی که قبلاً توضیح داده شد بازی به نفر بعد واگذار می شود. البته از این به بعد نقطه ی شروع بازی از روی خط دایره است و بازیکنان می توانند هر نقطه  ای از خط دایره را به عنوان محل نشانه گیری انتخاب کنند و بازی تا جایی که هیچ آشیق داخل دایره نباشد ادامه می یابد و بازیکنان می توانند دور دیگری از بازی را دو باره با توافق هم شروع نمایند که در ادامه ممکن است تمامی آشوق های حریفان تمام شده و دست یک یا دو نفر بیفتد که در اینصورت از همدیگر خریداری نموده و بازی را ادامه می دهند.   

یکی از حالتهای انداختن قاپ در بازی چهارقاپ