آخرین منزل از سیر و سلوک معنوی بی منزلیست!
آنجا که دیگر نه عاشقی هست و نه معشوقی، همه عشق است و بس.
نه خالقی هست و نه مخلوقی، همه خلقت است و بس.
نه علتی هست و نه معلولی، همه معلوم است و بس.
نه شاهدی هست و نه مشهودی، همه شهود است و بس.
نه عابدی هست و نه معبودی، همه عبادت است و بس.
نه عارفی هست و نه معروفی، همه عرفان است و بس.
نه عالمی هست و نه علمی، همه آگاهی است و بس.
نه دانایی هست و نه نادانی، همه شور و مستی است و بس.
نه کفری هست و نه ایمانی، همه حیرانی است و بس.
نه رقاصی هست و نه رقصنده ای، همه رقص است و بس.
نه ذهنی هست و نه نفسی، همه ذات است و بس.
نه قطره ای هست و نه دریایی، همه آب روان است و بس.
نه خروشی هست و نه جوششی، همه رویش است و بس.
نه حولی هست و نه محولی، همه حال است و بس.
نه ظاهری هست و نه ظهوری، همه معنی است و بس.
نه آغازی هست و نه پایانی، همه ابدیت است و بس.
نه گذشته ای هست و نه آینده ای، همه دمادم است و بس.
نه نمازی هست و نه نیازی، همه راز است و بس.
نه جبری هست و نه اختیاری، همه رضا و تسلیم است و بس.
نه تقدیری هست و نه تدبیری، همه تغییر است و بس.
نه شادی هست و نه غمی، همه خوشی است و بس.
نه سری هست و نه پایی، همه جانان است و بس.
نه قلتی هست و نه کثرتی، همه وحدت است و بس.
نه قاصدی هست و نه مقصودی، همه مقصد است و بس.
نه منظری هست و نه منظوری، همه حضور است و بس.
نه شاعری هست و نه شعری، همه سکوت است و بس.
نه زمانی هست و نه مکانی، همه هیچ است و بس!